Kwalifikacja: BPO.02 - Ochrona osób i mienia
W przypadku osoby, której wygląd sugeruje wiek powyżej 16 lat, pracownik ochrony może zdecydować się na zastosowanie środka przymusu bezpośredniego w postaci kajdanek jedynie, gdy
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź, że osoba podejrzewana jest o popełnienie przestępstw przeciwko życiu lub zdrowiu, jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, pracownik ochrony ma prawo do użycia środków przymusu bezpośredniego w sytuacji, gdy zachowanie danej osoby zagraża innym lub jej samej. W kontekście ochrony, przestępstwa przeciwko życiu lub zdrowiu, takie jak agresja czy próba ataku, stanowią bezpośrednie zagrożenie, które uzasadnia interwencję. Przykładowo, jeśli pracownik ochrony zauważy osobę, która wykazuje agresywne zachowanie wobec innych osób na terenie obiektu, powinien natychmiast podjąć działania ochronne, w tym zastosować kajdanki w celu zabezpieczenia bezpieczeństwa. Dobre praktyki w branży ochrony wskazują, że każda interwencja musi być adekwatna do zaistniałej sytuacji, a decyzje powinny być podejmowane z zachowaniem zasad proporcjonalności oraz konieczności działania, co jest istotne dla minimalizacji ryzyka oraz ochrony osób postronnych. Warto również podkreślić, że w takich przypadkach niezbędne jest dokumentowanie wszystkich działań, aby zapewnić zgodność z procedurami oraz ochronę prawną pracownika ochrony.
Wybór odpowiedzi dotyczącej ujęcia osoby na gorącym uczynku kradzieży mienia znacznej wartości jest nieprawidłowy, ponieważ nie każda sytuacja kradzieży daje podstawy do użycia środków przymusu bezpośredniego, jakimi są kajdanki. W przypadku kradzieży, szczególnie gdy jej skala nie jest znacząca, stosowanie przymusu może być nieproporcjonalne i naruszać prawa osoby podejrzewanej. Ochrona obiektów powinna dążyć do minimalizacji użycia siły, a w sytuacjach, które nie zagrażają bezpośrednio życiu lub zdrowiu osób znajdujących się w obiekcie, lepszym rozwiązaniem jest wezwanie odpowiednich służb, takich jak policja. Użycie kajdanek powinno być ostatecznością, a nie standardową procedurą. Również odpowiedź dotycząca wtargnięcia nieletniego na teren obiektu nie może być podstawą do użycia siły, ponieważ ochrona powinna stosować inne metody, takie jak wezwanie rodziców lub opiekunów, a nie fizyczne unieruchomienie. Z kolei ustalenie tożsamości oraz sprawdzenie wieku osoby to działania, które powinny być przeprowadzone przed podjęciem decyzji o użyciu przymusu, a nie jego uzasadnieniem. Kluczowe jest zrozumienie, że każda decyzja o użyciu siły musi być poparta solidnymi przesłankami i zgodna z prawem, aby nie naruszać praw obywatelskich ani nie narażać na niebezpieczeństwo osób postronnych.