W przypadku zabezpieczenia przemarszu osoby chronionej w szyku trzyosobowym, odpowiedzialność za pole obserwacji przypada na każdego z pracowników zabezpieczających. Każdy z nich ma pole widzenia wynoszące 120º, co oznacza, że są w stanie efektywnie monitorować otoczenie w promieniu tego kąta. Taka konfiguracja pozwala na stworzenie trójkątnego obszaru obserwacji, w którym każdy członek zespołu potrafi dostrzegać potencjalne zagrożenia z różnych kierunków. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której jeden z pracowników zabezpieczających zwraca uwagę na potencjalne niebezpieczeństwa z lewej strony, podczas gdy inny monitoruje prawą stronę, a środkowy koncentruje się na osobie chronionej oraz bezpośrednim otoczeniu. Ta strategia zwiększa bezpieczeństwo i reagowanie na natychmiastowe zagrożenia. Ponadto, zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony VIP-ów, tak skonstruowany szyk pozwala na zminimalizowanie ryzyka ataków z zaskoczenia, co jest kluczowe w dynamicznych sytuacjach. Dlatego odpowiedź 120º jest zgodna z wytycznymi, które wskazują na efektywność takiej formacji w kontekście ochrony osobistej.
W przypadku analizowania pola obserwacji w szyku ochrony trzyosobowej, wybór opcji 180º, 90º, czy 360º opiera się na nieprawidłowych założeniach dotyczących efektywności obserwacji i doboru odpowiednich strategii ochrony. Opcja 180º sugeruje, że każdy pracownik mógłby monitorować obszar w połowie widoku, co nie jest zgodne z rzeczywistością w kontekście bliskiej ochrony. Taki kąt ogranicza percepcję do jedynie połowy otoczenia, co znacząco zwiększa ryzyko niedostrzeżenia zagrożeń z pozostałych kierunków. Z kolei wybór 90º ogranicza pole widzenia do jednego ćwierć obszaru, co jest wręcz niewystarczające dla ochrony osoby chronionej, zwłaszcza w sytuacjach dynamicznych, gdzie zagrożenia mogą pojawiać się z różnych stron. Zastosowanie 360º w tym kontekście również prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ jest to kąt wskazujący na potrzebę pełnej obserwacji, ale nie jest praktycznie możliwy do zrealizowania przez pojedynczego pracownika w szyku trzyosobowym. Zrozumienie takich założeń jest kluczowe, ponieważ prowadzą one do typowych błędów w myśleniu o strategiach zabezpieczeń. Efektywność operacyjna wymaga bowiem zrównoważonego podziału odpowiedzialności pomiędzy członków zespołu, aby każdy mógł koncentrować się na określonym obszarze, co w rezultacie tworzy pełną i efektywną formację ochrony.