Biomonitoring wykorzystujący gatunki ryb i małży słodkowodnych jako wskaźniki zanieczyszczeń jest kluczowym narzędziem w ocenie stanu wód. Zanieczyszczenia toksyczne, takie jak metale ciężkie, pestycydy czy związki organiczne, mogą wpływać na zdrowie organizmów wodnych, co z kolei odzwierciedla się w ich zachowaniu, wzroście, rozmnażaniu oraz ogólnym stanie zdrowia. Przykładem może być stosowanie krewetek, które wykazują zmiany w zachowaniu w obecności substancji toksycznych. W praktyce, monitoring takich gatunków pozwala na wczesne wykrywanie zagrożeń dla ekosystemów oraz zdrowia publicznego. Standardy ochrony środowiska, takie jak dyrektywa ramowa w sprawie wód (WFD), podkreślają znaczenie biomonitoringu w zarządzaniu zasobami wodnymi i ocenie ich jakości. Regularne badania populacji ryb i małży mogą być integralną częścią programów ochrony środowiska, przyczyniając się do lepszego zrozumienia wpływu działalności ludzkiej na ekosystemy wodne oraz umożliwiając odpowiednią reakcję w przypadku wykrycia zanieczyszczeń.
Wybór odpowiedzi dotyczący zanieczyszczeń organicznych, biogennych czy oleistych nie jest właściwy w kontekście biomonitoringu. Zanieczyszczenia organiczne, mimo że mogą wpływać na ekosystemy wodne, nie są bezpośrednio związane z obserwacją toksycznych efektów na organizmy wodne. Odpowiedzi wspominające o biogennych substancjach mogą odnosić się do związków, które są niezbędne dla życia, takich jak azot czy fosfor, jednak w nadmiarze mogą prowadzić do eutrofizacji, a nie do bezpośredniego wskazywania na toksyczność wód. Możliwe myślenie, że oleiste zanieczyszczenia powinny dominować w procesie monitorowania, pomija fakt, że biomonitoring koncentruje się głównie na reakcjach organizmów na toksyny, a nie na typie zanieczyszczenia. Istotne jest rozróżnienie między różnymi typami zanieczyszczeń i ich wpływem na organizmy. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują niedocenianie skutków toksycznych substancji, a także mylenie biologicznych wskaźników z chemicznymi. Skuteczne podejście do monitorowania jakości wód wymaga zrozumienia subtelności reakcji organizmów, co jest kluczowe dla zapobiegania degradacji środowiska wodnego.