Odpowiedź 'West-Gaeka' jest prawidłowa, ponieważ metoda ta jest jedną z najczęściej stosowanych technik analitycznych do oznaczania dwutlenku siarki (SO2) w powietrzu i gazach spalinowych. Metoda West-Gaeka opiera się na absorpcji dwutlenku siarki w roztworze, co pozwala na dokładne pomiary stężenia tego gazu. W praktyce polega to na przepuszczeniu próbki powietrza przez filtr, który zatrzymuje cząsteczki stałe, a następnie na absorpcji SO2 w odpowiednim roztworze, najczęściej wodnym. Po zakończeniu procesu, ilość dwutlenku siarki jest mierzona przy użyciu spektroskopii UV, co zapewnia wysoką czułość i dokładność wyników. Metoda ta jest zgodna z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 4225, co czyni ją wiarygodnym narzędziem w monitorowaniu jakości powietrza oraz w przemyśle energetycznym. Oprócz zastosowań w analizie środowiskowej, metoda ta jest także używana do kontroli emisji w zakładach przemysłowych, co jest istotne w kontekście ochrony środowiska i zdrowia publicznego.
Odpowiedzi 'West-Marka', 'West-Point' oraz 'West-Bicenta' nie są odpowiednie w kontekście oznaczania dwutlenku siarki, ponieważ każda z tych nazw nie odnosi się do uznawanych metod analitycznych w chemii analitycznej. West-Marka to wadliwa nazwa, która nie istnieje w literaturze przedmiotu. Z kolei West-Point może wprowadzać w błąd, sugerując metodę, która jest stosowana w zupełnie innym kontekście, nie w analizach gazów. Właściwie, West-Point odnosi się przeważnie do procedur związanych z określaniem punktów końcowych, co może być mylące, gdyż nie ma zastosowania w kontekście bezpośredniego oznaczania SO2. Natomiast termin West-Bicenta również nie ma uznania w standardach analitycznych, przez co nie jest używany w praktyce analitycznej. Przyczyną wyboru tych błędnych odpowiedzi może być nieporozumienie związane z zastosowaniem metod analizy gazów, które są często mylone przez osoby nieznające specyfiki technik analitycznych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że precyzyjne metody pomiarowe, takie jak West-Gaeka, są nie tylko oparte na solidnych podstawach naukowych, ale także dostosowane do norm, co podkreśla ich znaczenie w praktyce laboratoryjnej.