Tarasowanie zboczy to jeden z kluczowych technicznych zabiegów przeciwerozyjnych, który polega na tworzeniu poziomych pasów na nachylonych terenach, co skutecznie spowalnia spływ wody deszczowej i ogranicza erozję gleby. Dzięki temu zabiegowi woda ma czas na wniknięcie w glebę, co zmniejsza ryzyko jej wymywania. Tarasowanie jest szczególnie istotne w terenach górskich oraz w obszarach o dużych opadach, gdzie erozja gleb staje się poważnym problemem. Przykładem praktycznego zastosowania tego zabiegu może być uprawa winorośli na stoku górskim, gdzie tarasy nie tylko chronią glebę, ale również ułatwiają zbiór owoców. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują projektowanie tarasów z zachowaniem odpowiednich spadków, co pozwala na skuteczne zarządzanie wodami opadowymi i minimalizację erozji. Standardy dotyczące ochrony gleb zalecają również uwzględnianie lokalnych warunków hydrologicznych oraz uwarunkowań geomorfologicznych przy planowaniu tarasowania.
Płodozmiany, zadarnianie i zalesianie to praktyki, które mają swoje znaczenie w rolnictwie oraz ochronie środowiska, jednak nie są one bezpośrednimi technikami przeciwerozyjnymi. Płodozmian, polegający na zmianie uprawianych roślin w danym sezonie, ma na celu poprawę struktury gleby i jej żyzności, ale nie ma bezpośredniego wpływu na erozję gleby. Z kolei zadarnianie, czyli pokrywanie gleby roślinnością trawiastą, może ograniczać erozję, lecz w przypadku stromych zboczy nie jest to wystarczające, ponieważ korzenie roślin mogą nie być w stanie utrzymać gleby na takim nachyleniu. Zalesianie, które polega na sadzeniu drzew w celu ochrony środowiska, również nie rozwiązuje problemu erozji na zboczach, ponieważ nie wszędzie sadzenie drzew jest możliwe ani efektywne. Często dochodzi do błędnego przekonania, że roślinność sama w sobie wystarczy, aby zapobiec erozji, podczas gdy odpowiednie techniki, takie jak tarasowanie, są niezbędne w obszarach o dużych nachyleniach. Warto zwrócić uwagę na to, że skuteczna ochrona gleby wymaga zintegrowanego podejścia, w którym różne metody są stosowane komplementarnie, a nie jako zamienna alternatywa.