Odpowiedź 50 mg SO42- jest poprawna, ponieważ dopuszczalna zawartość siarczanów(VI) w wodzie pitnej wynosi 200 mg/dm3. Próbka wody o objętości 250 cm3 stanowi 0,25 dm3. Aby obliczyć maksymalną ilość siarczanów, należy pomnożyć dopuszczalną wartość przez objętość próbki: 200 mg/dm3 * 0,25 dm3 = 50 mg. W praktyce oznacza to, że woda pitna, aby spełniać standardy jakości, nie powinna przekraczać tego poziomu. Kontrola jakości wody pitnej jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego konsumentów, a przestrzeganie norm takich jak te ustalone przez Światową Organizację Zdrowia jest fundamentalne. Na przykład w laboratoriach zajmujących się analizą wody, rutynowo dokonuje się pomiarów zawartości różnych jonów, w tym siarczanów, aby zapewnić zgodność z normami. W związku z tym znajomość dopuszczalnych poziomów zanieczyszczeń jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się ochroną zdrowia publicznego oraz dla inżynierów środowiska.
Zakładając, że 200 mg SO42- to maksymalna ilość dopuszczalna w 1 dm3 wody, wiele osób może pomylić objętość próbki z całkowitą ilością siarczanów, co prowadzi do błędnych kalkulacji. Na przykład, wybierając odpowiedzi 200 mg, 150 mg lub 100 mg SO42-, można sądzić, że próbka o objętości 250 cm3 może zawierać taką właśnie ilość, nie uwzględniając faktu, że 250 cm3 to tylko 0,25 dm3. W rzeczywistości, aby obliczyć ilość siarczanów w tej próbce, nie wystarczy brać pod uwagę jedynie dopuszczalnej wartości na dm3. Odpowiedzi te opierają się na nieprawidłowym założeniu, że można bezpośrednio przeliczać wartości bez uwzględnienia objętości. Dodatkowo, rozumienie jednostek miary jest kluczowe; mg/dm3 oznacza miligramy na decymetr sześcienny, co wskazuje na stężenie, a nie całkowitą masę. Dlatego ważne jest, aby przed dokonaniem wyboru odpowiedzi, zwrócić uwagę na jednostki oraz sposób, w jaki są one powiązane z objętością próbki. W praktyce błędne interpretacje mogą prowadzić do niewłaściwej oceny jakości wody i potencjalnych zagrożeń dla zdrowia ludzkiego.