Odpowiedź μg/m3 jest poprawna, ponieważ to jednostka używana do określenia stężenia zanieczyszczeń gazowych w powietrzu atmosferycznym w kontekście przepisów prawnych, w tym regulacji Ministra Środowiska. Mikrogramy na metr sześcienny (μg/m3) są stosowane w monitorowaniu jakości powietrza w celu oceny obecności różnych substancji szkodliwych. Przykłady takich zanieczyszczeń to pyły zawieszone (PM10, PM2.5), dwutlenek azotu (NO2) oraz ozon (O3). Użycie μg/m3 jako jednostki miary pozwala na precyzyjne określenie stężeń tych związków, co jest kluczowe dla oceny ich wpływu na zdrowie ludzkie oraz środowisko. Na przykład, w badaniach dotyczących jakości powietrza, przekroczenie poziomów 50 μg/m3 dla PM10 może wiązać się z ryzykiem zdrowotnym, co podkreśla znaczenie tej jednostki w praktyce monitorowania. Dodatkowo, zgodnie z normami międzynarodowymi, μg/m3 jest jednostką uznaną w systemach oceny ryzyka i zarządzania jakością powietrza, co czyni ją standardem w branży ochrony środowiska.
Wybór jednostek mg/dm3, μg/dm3 czy mg/m3 jest niewłaściwy w kontekście określania stężeń zanieczyszczeń gazowych w powietrzu atmosferycznym. Jednostka mg/dm3 (miligramy na decymetr sześcienny) jest rzadko stosowana w monitorowaniu jakości powietrza, ponieważ jej zastosowanie ogranicza się głównie do cieczy. Z kolei mg/m3 (miligramy na metr sześcienny) nie oddaje precyzyjnie niskich stężeń zanieczyszczeń, które są istotne w kontekście zdrowia publicznego. Właściwe stężenia zanieczyszczeń gazowych w atmosferze często mieszczą się w granicach mikrogramów, dlatego jednostka μg/m3 jest bardziej adekwatna. Ponadto, μg/dm3, podobnie jak mg/dm3, odnosi się do cieczy, co sprawia, że jest nieodpowiednia w kontekście gazów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszelkie pomiary stężeń substancji zanieczyszczających w atmosferze można wykonywać w takich samych jednostkach jak w przypadku cieczy. Rzeczywiste stężenia zanieczyszczeń są na ogół bardzo niskie, a to wymaga użycia mikrogramów jako jednostki, aby uzyskać dokładne i znaczące wyniki. Właściwa interpretacja i wybór jednostek mają kluczowe znaczenie dla skutecznego monitorowania jakości powietrza oraz podejmowania decyzji dotyczących ochrony zdrowia publicznego.