Kwalifikacja: CHM.05 - Ocena stanu środowiska, planowanie i realizacja zadań w ochronie środowiska

Propozycje zagospodarowania terenu jako grunty orne, pastwiska czy wodne są niewłaściwe i opierają się na błędnych założeniach dotyczących charakterystyki gleb oraz ukształtowania terenu. Grunty orne wymagają żyznej i urodzajnej gleby, co w przypadku gleb jałowych i lekko kwaśnych nie jest spełnione. Ponadto, uprawy na stromych zboczach stają się nieefektywne z powodu wysokiego ryzyka erozji, co może prowadzić do degradacji gleby i obniżenia jej jakości. W przypadku pastwisk, chociaż mogą być one korzystne na terenach o niewielkim nachyleniu, na stromych zboczach pasterstwo wiąże się z ryzykiem nadmiernego wypasu, co prowadzi do degradowania roślinności i erozji gleb. W kontekście zagospodarowania wodnego, biorąc pod uwagę, że gleby są przepuszczalne, może to prowadzić do szybkiego odpływu wody oraz trudności w retencji, co jest niekorzystne dla systemów hydrologicznych. Właściwe podejście do zagospodarowania terenu powinno zawsze uwzględniać jego naturalne uwarunkowania, w tym typ gleby, nachylenie oraz potencjalne ryzyko erozji. Orientując się na niewłaściwe kierunki zagospodarowania, można wprowadzać nieodwracalne zmiany w krajobrazie, co w dłuższej perspektywie wpłynie na środowisko i lokalną ekonomię.