Aby określić właściwą odpowiedź na to pytanie, kluczowe jest zrozumienie, jak interpretować dane z wykresu oraz tabeli dotyczącej stężenia dwutlenku siarki. Dopuszczalna wartość stężenia dwutlenku siarki wynosi 40 µg/m³. Analizując wszystkie serie pomiarów, możemy zauważyć, że każda z nich (I, II, III, IV) wykazuje wartości, które przewyższają tę normę. W praktyce oznacza to, że w każdej z tych serii pomiarów występuje ryzyko dla zdrowia ludzkiego oraz środowiska. Przekroczenie norm stężenia dwutlenku siarki może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak choroby układu oddechowego oraz problemy z układem krążenia. Identyfikacja takich sytuacji jest kluczowa w monitorowaniu jakości powietrza, co jest istotnym elementem polityki ochrony środowiska. Standardy dotyczące jakości powietrza, takie jak dyrektywy Unii Europejskiej, nakładają na państwa członkowskie obowiązek monitorowania i raportowania stężeń zanieczyszczeń, co podkreśla znaczenie precyzyjnych pomiarów oraz działań naprawczych w przypadku ich przekroczenia.
Błędne odpowiedzi na to pytanie wynikają zwykle z niedostatecznej analizy danych przedstawionych na wykresie oraz w tabeli. Wiele osób może skupić się tylko na wybranych seriach pomiarowych, co prowadzi do mylnych wniosków o liczbie przekroczeń norm stężenia dwutlenku siarki. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na dwie, jedną lub trzy serie pomiarów mogą sugerować, że respondent nie uwzględnił wszystkich dostępnych danych lub zrozumiał je w sposób niekompletny. Kluczowym błędem jest także nieprzywiązywanie wagi do kontekstu norm jakości powietrza – ignorowanie, że każda seria pomiarów powinna być analizowana w odniesieniu do ustalonej wartości granicznej. Takie podejście może prowadzić do zaniżenia zagrożeń związanych z zanieczyszczeniem powietrza, co jest szczególnie niebezpieczne w obszarach miejskich, gdzie stężenia zanieczyszczeń mogą przekraczać normy w sposób ciągły. Zrozumienie, że każdy pomiar jest istotny i może mieć wpływ na zdrowie publiczne, jest kluczowe w interpretacji wyników badań. Współczesne standardy ochrony środowiska wymagają holistycznego podejścia do analizy danych, a także ich kompleksowego raportowania, co pozwala na skuteczniejsze zarządzanie jakością powietrza.
