Aktywna redukcja hałasu to zaawansowana technika, która wykorzystuje mikrofony do zbierania dźwięków z otoczenia, a następnie generuje tzw. "antyfale" w celu ich zniwelowania. Proces ten działa na zasadzie przesunięcia fazy, co pozwala na zniszczenie fali dźwiękowej przez falę przeciwną. Jest to metoda szczególnie skuteczna w zamkniętych przestrzeniach, takich jak samoloty, samochody czy również pomieszczenia biurowe, gdzie hałas jest stałym problemem. Przykłady zastosowań obejmują słuchawki z aktywną redukcją hałasu, które cieszą się dużym zainteresowaniem wśród podróżujących oraz profesjonalistów pracujących w głośnym otoczeniu. Standardy branżowe, takie jak ISO 9612, dotyczące pomiaru hałasu w środowisku, wskazują na stosowanie takich nowoczesnych technologii jako jedno z rozwiązań w zakresie poprawy komfortu akustycznego. Aktywna redukcja hałasu jest zatem kluczowym elementem strategii ograniczania hałasu, a jej zastosowanie przyczynia się do znacznej poprawy jakości życia w głośnych miejscach.
Stosowanie ekranów akustycznych, obudów dźwiękoizolacyjnych czy tłumików akustycznych to różne metody pasywne, które są często mylone z aktywną redukcją hałasu, lecz działają na zupełnie innych zasadach. Ekrany akustyczne zazwyczaj pełnią funkcję barier dźwiękowych, które odbijają lub pochłaniają fale dźwiękowe, tworząc fizyczną przeszkodę między źródłem hałasu a obszarem, który ma być chroniony. Z kolei obudowy dźwiękoizolacyjne są projektowane w celu izolacji dźwięków poprzez zastosowanie materiałów o wysokiej gęstości, ale nie generują one przeciwnych fal dźwiękowych, co czyni je mniej skutecznymi w eliminowaniu hałasu w porównaniu do metod aktywnych. Tłumiki akustyczne, z drugiej strony, są wykorzystywane głównie w systemach wentylacyjnych i są skuteczne w redukcji hałasu powstającego w kanałach, ale również nie odnoszą się do zaawansowanych technologii aktywnej redukcji hałasu. Warto zauważyć, że stosowanie tych metod często nie zapewnia takiej samej efektywności, jak aktywna redukcja hałasu, zwłaszcza w dynamicznych warunkach, gdzie charakterystyka dźwięku może się szybko zmieniać. W związku z tym, często popełnia się błąd, zakładając, że wszystkie metody ograniczania hałasu są równoważne, co prowadzi do niewłaściwego doboru rozwiązań w praktyce inżynieryjnej.