Odpowiedź brzegowe jest poprawna, ponieważ obejmuje metody ujęcia wód powierzchniowych, które są bezpośrednio związane z brzegami zbiorników wodnych, takich jak rzeki i strumienie. Ujęcie brzegowe polega na wydobywaniu wód, które znajdują się blisko brzegu cieku wodnego. Jest to praktyka stosowana w zarządzaniu wodami, szczególnie w obszarach wiejskich i semi-urbanistycznych, gdzie zapewnia dostęp do świeżej wody pitnej oraz wody do nawadniania. W kontekście standardów branżowych, ujęcia brzegowe są zgodne z zasadami ochrony zasobów wodnych, które stawiają na zrównoważony rozwój. Jednym z przykładów zastosowania ujęć brzegowych jest system nawadniania pól uprawnych, gdzie woda jest pobierana z rzeki, co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów wodnych dostępnych w danej lokalizacji. Dobrą praktyką w tym przypadku jest monitorowanie jakości wody i jej wpływu na ekosystemy przybrzeżne, co jest niezbędne dla zachowania równowagi ekologicznej.
Ujęcia zaporowe, źródłowe i przegubowe nie są odpowiednie dla wód płynących, ponieważ każda z tych metod ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie odpowiada wymaganiom poboru wód z rzek. Ujęcia zaporowe są stosowane w kontekście budowy zapór, które tworzą sztuczne zbiorniki wodne. Zapory służą do gromadzenia wody, regulacji przepływów oraz produkcji energii elektrycznej, co jest całkowicie różne od ujęć brzegowych. Ujęcia źródłowe odnoszą się natomiast do miejsc, gdzie woda wypływa naturalnie z ziemi, jak źródła czy wody gruntowe. Woda z tych miejsc jest często bardziej stabilna, ale nie będzie to dotyczyło wód płynących w rzekach. Z kolei ujęcia przegubowe to termin rzadko stosowany w kontekście wód powierzchniowych, często mylony z technikami ujęcia wód gruntowych. Ostatecznie, mylenie tych pojęć z ujęciem brzegowym może prowadzić do niewłaściwego stosowania technologii poboru wód, co może negatywnie wpłynąć na środowisko oraz dostępność wody w regionach, gdzie są one kluczowe. Dobrze jest też pamiętać, że właściwe zarządzanie zasobami wodnymi wymaga znajomości lokalnych warunków hydrologicznych oraz dostosowania metod ujęcia do specyficznych potrzeb danego terenu.