Wybór odpowiedzi SO2 jest poprawny, ponieważ dwutlenek siarki jest gazem, który można skutecznie usunąć ze spalin za pomocą wieży absorpcyjnej z wodną zawiesiną wapna lub kamienia wapiennego. Proces ten opiera się na reakcji chemicznej, w której SO2 reaguje z wodorotlenkiem wapnia (Ca(OH)2) lub węglanem wapnia (CaCO3), tworząc sól, taką jak siarczan wapnia, która jest nierozpuszczalna w wodzie i może być łatwo usunięta. To podejście jest stosowane w wielu instalacjach przemysłowych, w tym elektrowniach, gdzie emisje SO2 są regulowane przepisami ochrony środowiska. Przykładem zastosowania jest metoda mokrej absorpcji, która jest zgodna z normami emisji gazów cieplarnianych, takimi jak Dyrektywa W sprawie Emisji Przemysłowych (IED) w Europie. Dzięki skutecznemu usuwaniu SO2, można znacznie zredukować ryzyko powstawania kwaśnych deszczy oraz poprawić jakość powietrza. Zastosowanie tego typu technologii w praktyce stanowi przykład dobrych praktyk w zakresie ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju przemysłu.
Inne odpowiedzi, takie jak CO, NOx czy CO2, nie są usuwane w tym procesie, co jest kluczowym aspektem do zrozumienia. Tlenek węgla (CO) jest gazem, który nie uczestniczy w procesach chemicznych z wodorotlenkiem wapnia i wymaga innych metod eliminacji, takich jak utlenianie w obecności katalizatorów. NOx, czyli tlenki azotu, również wymagają szczególnych technologii redukcji, takich jak selektywna redukcja katalityczna (SCR) lub procesy SNCR, które są ukierunkowane na redukcję ich emisji, ale nie mają zastosowania w wieżach absorpcyjnych z wapnem. CO2 jest gazem cieplarnianym, który również nie jest usuwany w opisanym procesie, ponieważ nie reaguje z wodorotlenkiem wapnia. Jest on obecnie przedmiotem intensywnych badań w zakresie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCS), ale wymaga zupełnie innych technologii. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych wniosków często wynikają z pomylenia różnych metod kontroli emisji i ich zastosowania w odniesieniu do specyficznych gazów. Kluczowe jest zrozumienie, że każda substancja chemiczna wymaga indywidualnego podejścia w kontekście technologii jej usuwania, a ogólne pojęcia o oczyszczaniu spalin nie mogą być stosowane w sposób uniwersalny.