Monitoring chemizmu gleb w ramach Programu Monitorowania Środowiska (PMŚ) koncentruje się na gruntach ornych, ponieważ mają one kluczowe znaczenie dla produkcji rolniczej oraz zachowania jakości środowiska. Grunty orne, z uwagi na intensywne użytkowanie, są bardziej narażone na degradację chemiczną i fizyczną. Przykładowo, monitorowanie takich gruntów pozwala na wczesne wykrywanie problemów związanych z nadmiarem nawozów, pestycydów czy metali ciężkich, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju. Regularne badania chemizmu gleb umożliwiają rolnikom optymalizację nawożenia oraz wprowadzenie odpowiednich zabiegów agrotechnicznych, co przekłada się na zwiększenie plonów oraz minimalizację negatywnego wpływu na środowisko. Dodatkowo, zgodnie z normami ISO 14001, systematyczne monitorowanie stanu gleb jest kluczowe dla zarządzania środowiskowego w rolnictwie i może przyczynić się do poprawy jakości gleb oraz ich zdolności produkcyjnej w długiej perspektywie.
Wybór ogródków działkowych, użytków zielonych czy gruntów odłogowanych wskazuje na brak zrozumienia specyfiki monitorowania chemizmu gleb. Ogródki działkowe, chociaż mogą być miejscem intensywnej uprawy, zazwyczaj nie są objęte systematycznym monitorowaniem na poziomie krajowym. Takie działania często dotyczą lokalnych inicjatyw, które nie mają tego samego znaczenia co badania na gruntach ornych. Użytki zielone, z kolei, obejmują tereny przeznaczone głównie do wypasu zwierząt i produkcji paszy, które nie są przedmiotem głębszych analiz chemicznych w kontekście PMŚ. W odniesieniu do gruntów odłogowanych, ich monitoring nie jest priorytetowy, ponieważ są one przeznaczone do odpoczynku dla gleby i często nie uczestniczą aktywnie w cyklu produkcyjnym. Problemy te wynikają z niepełnego zrozumienia roli gruntu ornego w systemie rolnictwa. Grunty orne stanowią fundament dla upraw rolnych, co czyni je kluczowym celem monitorowania chemizmu gleb w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju oraz efektywnego zarządzania zasobami naturalnymi. Niezrozumienie tej hierarchii może prowadzić do zaniedbań w praktykach rolniczych oraz złych decyzji dotyczących nawożenia, co skutkuje pogorszeniem jakości gleb oraz ich zdolności do produkcji.