Kwalifikacja: CHM.05 - Ocena stanu środowiska, planowanie i realizacja zadań w ochronie środowiska

Wybór odpowiedzi wskazujących na podwyższony poziom siarkowodoru, obniżony poziom tlenków azotu lub słabe natlenienie wody nie odzwierciedla rzeczywistych przyczyn zakwitu sinic. Siarkowodór, będący gazem powstającym w procesach beztlenowych, nie jest bezpośrednio związany z eutrofizacją, a jego obecność wskazuje raczej na silne zanieczyszczenie organiczne i anoksję, które mogą występować w wodach o niskiej zawartości tlenu, ale nie są bezpośrednio przyczyną zakwitu sinic. Obniżony poziom tlenków azotu również nie jest czynnikiem decydującym w tym kontekście, ponieważ sinice są w stanie wykorzystać dostępne składniki odżywcze, w tym azot, w sposób, który niekoniecznie zależy od ich niskiej zawartości w wodzie. Z kolei słabe natlenienie wody może być skutkiem zakwitu sinic, a nie jego przyczyną. Gdy sinice rosną intensywnie, degradacja ich biomasy prowadzi do zużycia tlenu, co skutkuje anoksją. Błąd w myśleniu polega na braku zrozumienia wzajemnych powiązań pomiędzy składnikami odżywczymi w wodzie a procesami biochemicznymi, które wpływają na ekosystemy wodne. Kluczowe jest zrozumienie, że to nadmiar fosforu i potasu, a nie inne czynniki, są głównymi stymulatorami wzrostu sinic w zbiornikach wodnych.