Kwalifikacja: CHM.05 - Ocena stanu środowiska, planowanie i realizacja zadań w ochronie środowiska

Wszystkie podane odpowiedzi odnoszą się do różnorodności ekologicznej, jednak tylko jedna z nich - gatunki stenotopowe - jest słuszna w kontekście bioindykacji. Strefowe gatunki, na przykład, mogą być bardziej wszechstronne i tolerancyjne na zmiany warunków środowiskowych, co sprawia, że nie są idealnymi wskaźnikami zdrowia ekosystemu. Gatunki stenogramowe to termin, który nie jest powszechnie używany w ekologii i nie odnosi się do specyficznych cech organizmów, które mogłyby być przydatne w monitorowaniu środowiska. Z kolei stenoficzne gatunki, chociaż są ograniczone do konkretnego zakresu zasobów, niekoniecznie odzwierciedlają stan ekologiczny w sposób tak precyzyjny, jak gatunki stenotopowe. Wiele osób może mylić te terminy, zakładając, że wszystkie wskazują na specyficzne preferencje lub wymogi środowiskowe, jednak kluczowe różnice w ich definicjach stanowią podstawę do ich właściwego zastosowania w praktykach monitoringu. Efektywne wykorzystanie bioindykatorów wymaga zrozumienia tych subtelności, a stosowanie niewłaściwych klas gatunków może prowadzić do błędnych wniosków i niewłaściwych działań ochronnych.