Odpowiedź "gips" jest poprawna, ponieważ związek CaSO₄ ∙ 2H₂O, znany również jako gips, jest produktem ubocznym procesu mokrego odsiarczania spalin. W procesie tym, dwutlenek siarki (SO₂) zawarty w spalinach jest usuwany poprzez reakcję z wodą i węglanem wapnia, co prowadzi do powstania gipsu. Gips jest szeroko stosowany w budownictwie, w przemyśle materiałów budowlanych jako składnik zapraw, tynków i płyt gipsowo-kartonowych. Z punktu widzenia ochrony środowiska, wykorzystanie gipsu jako produktu ubocznego nie tylko przyczynia się do redukcji emisji gazów cieplarnianych, ale także pozwala na efektywne zagospodarowanie odpadów. W praktyce, gips jako materiał budowlany charakteryzuje się dobrą izolacyjnością akustyczną oraz właściwościami ognioochronnymi, co czyni go wartościowym surowcem na rynku budowlanym.
Odpowiedzi wskazujące na sodę, wapno palone i wapno gaszone są nieprawidłowe z kilku powodów. Soda, czyli węglan sodu (Na₂CO₃), nie jest związkiem siarki, a jej zastosowanie w kontekście odsiarczania spalin jest zupełnie inne, głównie związane z neutralizacją kwasów. Napotykane błędy w myśleniu polegają na myleniu rodzajów soli i ich właściwości chemicznych. Wapno palone (CaO) oraz wapno gaszone (Ca(OH)₂) to związki wapnia, które również nie mają związku z procesem mokrego odsiarczania, gdzie kluczowym produktem jest gips, czyli sulfat wapnia. Wapno palone jest wynikiem spalania węglanu wapnia, a wapno gaszone powstaje przez reakcję wapna palonego z wodą, prowadząc do innego typu reakcji chemicznych. Te dwa związki są używane w budownictwie, ale nie są produktami ubocznymi procesu odsiarczania, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich zastosowania. W praktyce niektórzy mogą myśleć, że wszystkie związki wapnia są ze sobą wymienne, co jest błędne, gdyż każdy z nich ma unikalne właściwości i zastosowania. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi związkami chemicznymi oraz ich rolą w różnych procesach przemysłowych.