Odkwaszanie to proces, w którym zmniejsza się stężenie kwasów w wodzie, co prowadzi do redukcji zawartości dwutlenku węgla (CO2), który rozpuszczony w wodzie tworzy kwas węglowy. W praktyce odkwaszanie wód podziemnych jest istotne z punktu widzenia zapewnienia odpowiedniej jakości wody pitnej oraz ochrony środowiska. Stosuje się różne metody odkwaszania, jak na przykład dodawanie substancji alkalizujących, takich jak węglan wapnia, co prowadzi do neutralizacji kwasowości wody. Normy jakości wody, takie jak te ustalone przez WHO, nakładają ograniczenia dotyczące poziomu CO2 oraz pH, co czyni odkwaszanie kluczowym procesem w uzdatnianiu wód. Dodatkowe zastosowania obejmują przemysł, gdzie kontrola jakości wody jest niezbędna do ochrony procesów technologicznych oraz sprzętu, a także w rolnictwie, gdzie woda o odpowiednich parametrach wspomaga wzrost roślin.
Klarowanie polega na usuwaniu zawiesin i nieczystości z wody, co nie ma bezpośredniego wpływu na redukcję stężenia CO2. Metoda ta jest zazwyczaj stosowana do poprawy wizualnej jakości wody, ale nie zmienia jej chemicznego składu. Ozonowanie to proces, w którym ozon jest używany jako środek utleniający, jednak jego głównym celem jest dezynfekcja i usuwanie substancji organicznych, a nie bezpośrednia eliminacja CO2. Ozon może w rzeczywistości przyczynić się do powstawania kwasów, co może prowadzić do wzrostu kwasowości wody, w przeciwieństwie do poszukiwanego efektu. Dekarbonizacja z kolei odnosi się do procesów eliminacji węgla, często w kontekście energii, a nie bezpośrednio do wód podziemnych. Stąd mylenie tych procesów z odkwaszaniem prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowym błędem jest nieodróżnianie procesów chemicznych, które mają różne cele i skutki dla jakości wody. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla prawidłowego podejścia do zarządzania wodami oraz ich uzdatniania.