Metan, będący głównym składnikiem gazu ziemnego, jest gazem palnym, który może powodować samozapłon w warunkach składowania odpadów organicznych. W procesie rozkładu materii organicznej, zwłaszcza w warunkach beztlenowych, metan jest generowany jako produkt uboczny. Jego nagromadzenie w zamkniętych przestrzeniach, takich jak wysypiska, może prowadzić do wzrostu ciśnienia oraz temperatury, co stwarza ryzyko samozapłonu. W kontekście zarządzania odpadami, kluczowe jest monitorowanie stężenia metanu oraz wdrażanie systemów wentylacji, które zapobiegają jego akumulacji. Przykładem najlepszych praktyk jest stosowanie systemów odgazowania, które umożliwiają kontrolowane odprowadzanie metanu z wysypisk, co nie tylko minimalizuje ryzyko pożaru, ale również pozwala na wykorzystanie gazu do produkcji energii. Zgodnie z normami ISO 14001, przedsiębiorstwa powinny implementować procedury oceny ryzyka związane z gazami palnymi na terenach składowisk, aby zapewnić bezpieczeństwo pracowników oraz otoczenia.
Tlenek węgla, siarkowodór oraz amoniak, choć są to substancje, które mogą być niebezpieczne w kontekście składowania odpadów, nie są odpowiedzialne za samozapłon w takim samym stopniu jak metan. Tlenek węgla, będący produktem niepełnego spalania, jest czynnikiem toksycznym i może prowadzić do zagrożenia zdrowotnego, lecz nie ma właściwości palnych w warunkach, które mogłyby prowadzić do samozapłonu. Siarkowodór, natomiast, jest gazem o silnym zapachu, powstającym głównie w wyniku rozkładu materii organicznej i może być niebezpieczny w wysokich stężeniach, jednak również nie powoduje samozapłonu. Amoniak, z kolei, jest gazem o właściwościach żrących, który w odpowiednich warunkach może uczestniczyć w reakcjach prowadzących do powstawania niebezpiecznych substancji, jednak nie jest substancją palną, a jego ryzyko związane z samozapłonem jest znikome. Błędem jest zatem myślenie, że te związki chemiczne mają taki sam wpływ na procesy zapalne jak metan. Kluczowe jest zrozumienie różnych właściwości tych substancji i ich zachowań w procesach składowania, aby właściwie ocenić zagrożenia związane z różnymi rodzajami odpadów.