Mureksyd jest wskaźnikiem pH, który jest powszechnie stosowany w miareczkowaniu twardości wapniowej wody. Działa na zasadzie zmiany koloru w zależności od pH roztworu, co jest kluczowe podczas określania zawartości jonów wapnia i magnezu. Podczas miareczkowania, mureksyd zmienia kolor z różowego na fioletowy, co sygnalizuje punkt końcowy miareczkowania. W praktyce, taki proces jest niezwykle istotny w laboratoriach analitycznych oraz w przemyśle wodociągowym i uzdatniającym, gdzie kontrola twardości wody ma kluczowe znaczenie dla jakość wody pitnej oraz procesów przemysłowych. Mureksyd jest zgodny z normami analitycznymi, co czyni go niezawodnym narzędziem do precyzyjnego pomiaru twardości wapniowej. Jego zastosowanie w miareczkowaniu twardości wody jest także zgodne z dobrymi praktykami laboratoryjnymi, co zapewnia wiarygodność wyników analizy.
Fenoloftaleina, będąca wskaźnikiem pH, jest często stosowana w różnych analizach chemicznych, jednak nie nadaje się do miareczkowania twardości wapniowej. Jej zmiana koloru z bezbarwnego na różowy zachodzi w zakresie pH 8,2 do 10,0, co nie odpowiada optymalnym warunkom dla oznaczania twardości wapniowej, która wymaga precyzyjnego wskazania punktu końcowego w mniejszych zakresach pH. Z kolei błękit bromotymolowy, którego zakres zmian koloru wynosi od żółtego do niebieskiego w pH 6,0 do 7,6, również nie jest odpowiedni do tego rodzaju analiz. Jego zastosowanie w miareczkowaniu twardości wapniowej wody mogłoby prowadzić do nieprecyzyjnych wyników, ponieważ zmiany koloru mogłyby zachodzić przed osiągnięciem właściwego punktu końcowego. Czerń eriochromowa T, chociaż używana w innych analizach związanych z metalami, nie jest właściwym wskaźnikiem dla twardości wapniowej. Użycie niewłaściwych wskaźników może prowadzić do błędnych interpretacji wyników, co jest powszechnym błędem wśród osób rozpoczynających pracę w laboratoriach chemicznych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki wskaźników i ich zastosowania w kontekście odpowiednich analiz chemicznych.