Właściwa odpowiedź to "przeglądowego", ponieważ zgodnie z przepisami prawa wodnego, użytkownicy ujęć wody do celów spożywczych są zobowiązani do prowadzenia monitoringu kontrolnego w celu zapewnienia bezpieczeństwa i jakości wody. Monitoring przeglądowy ma na celu regularne ocenianie stanu technicznego ujęcia oraz jakości pobieranej wody. Zgodnie z Polską Normą PN-EN ISO 5667-1, monitoring powinien być przeprowadzany w sposób systematyczny, aby wykrywać ewentualne zanieczyszczenia oraz zapewniać zgodność z wymaganiami sanitarnymi. Przykładowo, przegląd ujęć wody powinien obejmować takie aspekty jak ocena stanu infrastruktury, badania chemiczne i mikrobiologiczne wody, a także analizę wpływu działalności człowieka na jakość wody. Regularny przegląd pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych zagrożeń, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego i zachowania dobrego stanu ekologicznego zbiorników wodnych.
Odpowiedzi "właściwego", "diagnostycznego" oraz "bieżącego" są niepoprawne z kilku fundamentalnych powodów. Przede wszystkim, termin "właściwego" jest zbyt ogólny i nie odnosi się bezpośrednio do specyfikacji zobowiązań wynikających z przepisów prawa wodnego. Nie definiuje on żadnego konkretnego rodzaju monitoringu, co prowadzi do nieprecyzyjnego zrozumienia wymagań dotyczących przeprowadzania kontroli ujęć wody. Z kolei monitoring "diagnostyczny" sugeruje podejście, które koncentruje się na identyfikacji problemów po ich wystąpieniu, a nie na systematycznym przeglądzie stanu technicznego i jakości wody. Choć diagnostyka ma swoje miejsce w zakresie analiz wody, nie jest to podejście wymagane w kontekście stałego monitoringu, który powinien być bardziej profilaktyczny. Natomiast odpowiedź "bieżącego" sugeruje ciągłą obserwację, co również nie jest zgodne z podstawowym podejściem do monitorowania, które kładzie nacisk na okresowe przeglądy oraz analizę wyników w dłuższym okresie czasu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania jakością wody i ochrony zdrowia publicznego.