Kwalifikacja: CHM.05 - Ocena stanu środowiska, planowanie i realizacja zadań w ochronie środowiska

Wybór odpowiedzi, które nie są dwutlenkiem siarki (SO2), bazuje na niepełnym zrozumieniu wpływu różnych substancji chemicznych na rośliny. Ozon (O3) jest jednym z zanieczyszczeń powietrza, które mogą działać jako drażniący czynnik w atmosferze, jednak jego działanie jest bardziej związane z uszkodzeniem tkanek roślinnych, a nie bezpośrednio z ubytkiem chlorofilu. Ozon może powodować stres dla roślin, ale nie jest głównym czynnikiem prowadzącym do opisanego żółknięcia liści. Tlenki azotu (NOx) także nie są bezpośrednio odpowiedzialne za te objawy; ich główna rola to jako gazów wywołujących reakcje chemiczne w atmosferze, które mogą prowadzić do powstawania smogu, a nie bezpośredniego uszkodzenia chlorofilu. Dwutlenek węgla (CO2) jest z kolei kluczowym składnikiem procesu fotosyntezy i jego podwyższone stężenie w powietrzu zazwyczaj sprzyja wzrostowi roślin, a nie ich degradacji. Często dochodzi do mylnej interpretacji wpływu tych substancji na zdrowie roślin, co opiera się na braku wiedzy o ich mechanizmach działania. Fundamentalnym błędem jest skupienie uwagi na niewłaściwych zanieczyszczeniach, które nie są bezpośrednio związane z opisywanymi efektami. W rzeczywistości, problem występowania chorób i szkodników jest ściśle związany z osłabieniem roślin w wyniku stresu spowodowanego przez SO2, a nie przez inne zanieczyszczenia, co powinno być uwzględnione w analizach dotyczących ochrony środowiska.