Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

W motoryzacji często pojawiają się różne pomysły, jak ulepszyć elementy układu hamulcowego, ale nie wszystkie materiały sprawdzają się równie dobrze. Aluminium wydaje się atrakcyjne, bo jest lekkie i dobrze odprowadza ciepło, lecz niestety jest zbyt miękkie, łatwo się odkształca i nie wytrzymuje długotrwałych obciążeń cieplnych, które pojawiają się podczas intensywnego hamowania. W praktyce, próbując zastosować aluminium w bębnach hamulcowych, bardzo szybko pojawiłyby się problemy z trwałością – nawet jeśli dodać wkładkę żeliwną, to sam bęben z aluminium nie wytrzymałby zbyt długo. Miedź to w ogóle jest kiepski trop – choć dobrze przewodzi ciepło, to jest miękka, droga i zupełnie nie nadaje się na elementy podlegające ścieraniu i wysokim temperaturom. W motoryzacji właściwie się jej nie używa do takich zastosowań, może poza niektórymi elementami przewodów, ale nie jako główny materiał bębna. Stal z kolei teoretycznie ma odpowiednią wytrzymałość, ale nie radzi sobie dobrze z odprowadzaniem ciepła i jest bardziej podatna na przegrzewanie oraz deformacje niż żeliwo. Do tego stalowe bębny byłyby cięższe i droższe w produkcji, a obróbka cieplna czy zabezpieczenia antykorozyjne podnoszą jeszcze koszty. Często myślimy, że stal jest mocna i uniwersalna, ale tutaj nie daje tak dobrych parametrów jak żeliwo. Widać więc, że wybór materiału to nie tylko kwestia wytrzymałości – liczy się też odporność na ścieranie, przewodnictwo cieplne i koszt, a w tym przypadku żeliwo wygrywa praktycznie pod każdym względem. Takie decyzje materiałowe wynikają z wieloletniego doświadczenia branży samochodowej i właśnie dlatego bębny od dekad robi się głównie z żeliwa.