Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wybór terminu bielenia pni drzew jest sprawą mocno techniczną, a jednak wiele osób sugeruje się innymi czynnikami niż potrzeby samego drzewa. Często spotykam się z przekonaniem, że wystarczy pobielić pień na wiosnę, gdy już jest ciepło i nie ma śniegu – dlatego marzec wydaje się niektórym logiczny. Jednak wtedy większość szkód od mrozu już się wydarzyła, a bielenie nie spełni swojej ochronnej roli. Latem, w maju czy lipcu, bielenie zupełnie nie ma sensu – to okres intensywnego wzrostu i fotosyntezy, kora nie jest już poddawana tym gwałtownym skokom temperatury, a działania ochronne wobec mrozu nie przynoszą korzyści. Moim zdaniem to typowy błąd wynikający z braku zrozumienia, po co właściwie się bieli – nie chodzi o estetykę czy zabezpieczenie przed szkodnikami, tylko o ochronę przed fizycznym pękaniem. Nierzadko spotyka się też opinię, że bielenie można zostawić na później, bo „przecież zima dopiero się zaczyna”. Tymczasem to właśnie pierwsze zimowe słońce, odbijające się od śniegu, jest najbardziej zdradliwe. Gdy drzewo jest już pobielone na początku zimy, kora nie nagrzewa się gwałtownie w dzień i nie wychładza zbyt szybko w nocy – to właśnie ten efekt termiczny jest najważniejszy. Wszelkie działania poza grudniem są już po prostu spóźnione albo zupełnie zbędne. Fachowa literatura i praktyka wskazują jednoznacznie, że optymalny moment to późna jesień lub początek zimy, zanim pojawią się silne mrozy – w praktyce grudzień okazuje się najbezpieczniejszy. Sugerowanie się innymi miesiącami zwykle wynika z chęci odłożenia pracy na później albo z mylnego przeświadczenia, że wiosna to czas na wszystkie ogrodnicze prace, co w tym przypadku nie jest trafne. Z mojego doświadczenia wynika, że tylko dobrze zaplanowane bielenie daje realną ochronę drzew i pozwala uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek na wiosnę.