Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Rozmnażanie chrzanu nie odbywa się za pomocą sadzonek łodygowych, liściowych czy pędowych, mimo że w przypadku wielu innych gatunków roślin ogrodniczych takie metody potrafią być bardzo skuteczne. Łodygowe i liściowe sadzonki stosuje się najczęściej u roślin ozdobnych bądź niektórych bylin, gdzie fragmenty łodygi albo liścia potrafią zregenerować całą roślinę – przykładem może być pelargonia lub fiołek afrykański. Jednak chrzan ma inną budowę i biologię. Kluczową rolę odgrywa u niego system korzeniowy, który jest nie tylko organem spichrzowym, ale i miejscem powstawania pąków przybyszowych. Te pąki są źródłem nowych roślin, dlatego sadzonki muszą pochodzić właśnie z korzenia. Próby rozmnażania chrzanu przez sadzonki łodygowe czy liściowe zazwyczaj kończą się niepowodzeniem, bo te części nie mają odpowiednich zdolności regeneracyjnych. Jeśli chodzi o sadzonki pędowe, to ten termin bywa mylący, bo w praktyce ogrodniczej pędem określa się zarówno łodygę, jak i liście, ale u chrzanu nie mają one wartości rozmnożeniowej. Wielu początkujących ogrodników utożsamia rozmnażanie przez sadzonki pędowe z uniwersalną metodą dla wszystkich roślin, co niestety prowadzi do niepowodzeń. Chrzan należy do roślin, które w uprawie towarowej i amatorskiej rozmnaża się zawsze przez fragmenty korzenia – tylko wtedy uzyskujemy silne, zdrowe egzemplarze, powtarzające cechy rośliny matecznej. Warto też wiedzieć, że rozmnażanie generatywne, czyli z nasion, u chrzanu jest stosowane bardzo rzadko, głównie ze względu na niską jakość uzyskiwanych w ten sposób roślin. Praktycy i stare podręczniki ogrodnicze jednoznacznie zalecają wyłącznie sadzonki korzeniowe, co moim zdaniem jest najbardziej logicznym wyborem.