Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wielu osobom wydaje się, że cięcie odmładzające wiśni można przeprowadzać zimą lub wczesną wiosną, na wzór jabłoni czy grusz, natomiast to poważny błąd techniczny. Wiśnie są bardzo podatne na choroby kory, zwłaszcza raka bakteryjnego, a rany zadane w okresie spoczynku zimowego albo wczesnej wilgotnej wiośnie goją się długo i stanowią otwarte wrota dla patogenów. Stąd częste mylne przekonanie, że skoro większość drzew owocowych tnie się „na przedwiośniu”, to z wiśnią będzie podobnie. Kolejny problem dotyczy cięcia w okresie, gdy na pędach pojawiają się już pąki – wtedy drzewo intensywnie rusza z wegetacją i każda ingerencja może wywołać masowy wyrzut „wilków” i zaburzyć równowagę między wzrostem, a owocowaniem, co potem ogranicza plon, a nawet osłabia całe drzewo. Jeszcze gorszy pomysł to cięcie zimą – w lutym, kiedy mróz i wilgoć są największe, rany po cięciu praktycznie w ogóle się nie zabliźniają i przez wiele tygodni są narażone na infekcje. Z własnych obserwacji i podpatrzenia u sadowników wiem, że nieumiejętne cięcie poza okresem letnim prowadzi często do osłabienia drzewa, zamierania gałęzi, a nawet do stopniowej utraty całych egzemplarzy. Najlepsze praktyki mówią wprost: cięcie odmładzające wykonuje się latem, po zbiorach, kiedy drzewo jest aktywne metabolicznie, a pogoda sprzyja gojeniu. Zupełnie inne zasady dotyczą wiśni niż np. jabłoni czy śliw, dlatego warto odróżniać te gatunki i dostosowywać terminy zabiegów do ich specyfiki. Taka precyzja naprawdę się opłaca – w praktyce to różnica między zdrowym, produktywnym sadem a ciągłymi problemami z chorobami i niskim plonem.