Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wybór odmian bardzo wczesnych, wczesnych czy nawet średnio późnych do długotrwałego przechowywania warzyw to dość częsty błąd, zwłaszcza u początkujących producentów czy działkowców. Te odmiany zwykle są hodowane z myślą o szybkim zbiorze i szybkim spożyciu – one mają delikatniejszą skórkę, mniejszą zawartość suchej masy i ogólnie są bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne oraz infekcje w trakcie przechowywania. To sprawia, że już po kilku tygodniach w zwykłej przechowalni można zauważyć oznaki psucia, gnicie albo utratę jędrności. Moim zdaniem wielu ludzi kieruje się błędnym założeniem, że skoro odmiana wcześniej dojrzewa, to równie dobrze można ją długo trzymać, a to nie działa w praktyce. Przykład? Wczesna kapusta albo marchew bardzo szybko traci świeżość, zaczyna się marszczyć, pojawia się nieprzyjemny zapach, a czasem nawet pleśń. Branżowe zalecenia są jasne: do długiego przechowywania najlepiej nadają się odmiany późne, bo mają naturalnie wyższą odporność na procesy starzenia i lepiej znoszą warunki magazynowania. Typowy błąd myślowy to zamienianie pojęć – ktoś widzi, że warzywo szybko rośnie, więc myśli, że będzie się dobrze przechowywać, a to niestety rzadko się sprawdza. Długie przechowywanie to specyficzne wymagania i nie każda odmiana im sprosta – w tym kontekście wybór odmian wczesnych i bardzo wczesnych to raczej droga donikąd.