Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

W praktyce rolniczej często pojawia się zamieszanie wokół klasyfikacji nawozów i niestety łatwo tu o pomyłki. Nawozy mineralne, takie jak saletra wapniowa, siarczan potasu czy nawet mocznik, powstają w wyniku procesów przemysłowych i nie mają nic wspólnego z nawozami organicznymi, które są produktem naturalnych procesów rozkładu resztek roślinnych lub zwierzęcych. Saletra wapniowa to typowy nawóz azotowy, stosowany do szybkiego dostarczenia azotu, ale nie wprowadza do gleby materii organicznej. Siarczan potasu to z kolei bardzo cenne źródło potasu, szczególnie tam, gdzie brakuje go w glebie, lecz znowu – to czysty surowiec mineralny, bez żadnej wartości dla życia biologicznego gleby. Mocznik, mimo że często bywa kojarzony z czymś ekologicznym z powodu obecności azotu, jest produktem chemii przemysłowej i klasyfikuje się go jako nawóz mineralny. Nawet gnojówka, choć jest przefermentowanym moczem i odchodami zwierząt, zalicza się do nawozów płynnych pochodzenia organicznego, ale rzadko występuje jako jedyny składnik nawożenia, raczej stanowi uzupełnienie. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie nawozu z czymś naturalnym – niestety, większość nawozów stosowanych na szeroką skalę powstaje w fabrykach i nie wspiera struktury gleby w taki sposób, jak robią to obornik czy pomiot ptasi. Warto też pamiętać, że nawozy organiczne mają ogromne znaczenie w rolnictwie zrównoważonym – polepszenie struktury gleby, zwiększenie pojemności wodnej czy pobudzenie życia mikrobiologicznego to rzeczy, które ciężko osiągnąć samymi nawozami mineralnymi. Moim zdaniem warto nauczyć się rozróżniać te grupy, bo to potem procentuje lepszymi decyzjami na polu i w ogóle lepszym zrozumieniem środowiska naturalnego.