Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wybierając inną roślinę niż grążel żółty, łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że każda efektowna roślina wodna poradzi sobie w głębokiej strefie oczka. To dość powszechny błąd, szczególnie wśród początkujących ogrodników czy osób planujących założenie własnego zbiornika wodnego. Przykładowo, pałka wodna wygląda bardzo „wodnie”, ale w rzeczywistości najlepiej czuje się w strefie przybrzeżnej lub na płytkich półkach, a jej korzenie nie tolerują długotrwałego zanurzenia na większych głębokościach – poza tym ma tendencję do ekspansji i potrafi zdominować zbiornik. Knieć błotna, znana też jako kaczeniec, to typowy przedstawiciel strefy błotnej – lubi wilgotne, lekko zalane grunty, ale już głębokiej wody raczej nie przetrwa i szybko zamiera. Kosaciec żółty, choć bywa sadzony tuż przy brzegu oczek wodnych, również preferuje strefę płytką lub ewentualnie bagienną i nie znosi zbyt dużego zanurzenia. Takie wybory wynikają często z mylnego utożsamiania atrakcyjnych, dużych roślin wodnych z warunkami głębokowodnymi. Tymczasem, zgodnie z dobrymi praktykami projektowania oczek wodnych – każda strefa głębokości powinna być obsadzona roślinami przystosowanymi do panujących tam warunków tlenowych, świetlnych i mechanicznych. W strefie głębokiej stosuje się wyłącznie gatunki, które w naturze rosną na dużej głębokości i mają zdolność do wypuszczania liści na powierzchnię (np. grążel, grzybienie). Wybór niewłaściwych roślin prowadzi do ich zamierania, zaburzenia ekosystemu i pogorszenia estetyki oczka. Moim zdaniem, żeby uniknąć strat i niepotrzebnej pracy, lepiej już na starcie rozpoznać wymagania poszczególnych gatunków i nie kierować się wyłącznie wyglądem roślin, ale raczej wiedzą praktyczną potwierdzoną przez branżowe zalecenia i wytyczne projektowe.