Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Pojęcie otwartych terenów zieleni bywa mylone z różnymi formami zieleni urządzonej w mieście. W rzeczywistości, według obowiązujących standardów urbanistycznych i przepisów takich jak ustawa o ochronie przyrody czy warunki techniczne zabudowy, do otwartych terenów zieleni nie zalicza się ogrodów zabytkowych, działkowych ani tym bardziej patio. Ogrody zabytkowe, choć pełne zieleni i często piękne, są z reguły przestrzeniami ograniczonego dostępu, objętymi ochroną konserwatorską i służą raczej celom reprezentacyjnym lub naukowym niż rekreacji ogólnodostępnej. Ogrody działkowe, według definicji Polskiego Związku Działkowców, są prywatnymi lub półprywatnymi przestrzeniami dla wybranej grupy użytkowników – nie każdy może tam wejść, co przeczy idei otwartości. Patia natomiast, mimo że mogą być zielone i ładne, to są to zazwyczaj niewielkie, zamknięte przestrzenie, często otoczone budynkami, przeznaczone głównie dla mieszkańców danego obiektu lub budynku – nie mają więc charakteru publicznego. Błąd w rozumieniu tych pojęć bierze się często z utożsamiania każdej zielonej przestrzeni w mieście z otwartą zielenią miejską, co nie jest prawdą. Kluczową cechą otwartych terenów zieleni jest ich swobodna dostępność dla wszystkich mieszkańców, brak ogrodzeń i rola w codziennym życiu społeczeństwa. W praktyce planistycznej zawsze warto rozróżniać te kategorie, bo od tego zależą decyzje o zagospodarowaniu przestrzeni, finansowaniu utrzymania i dostępności dla lokalnej społeczności.