Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Często spotyka się mylne przekonanie, że wszystkie tereny zielone można wrzucić do jednego worka i traktować jako ogólnodostępne otwarte przestrzenie. Tymczasem z punktu widzenia planowania przestrzennego i przepisów branżowych to spore uproszczenie. Lasy produkcyjne, mimo że są oczywiście terenami zielonymi, mają zupełnie inną funkcję – ich głównym celem jest gospodarka leśna, czyli produkcja drewna, ochrona zasobów czy ochrona przyrody. Dostęp do takich lasów bywa ograniczany, zwłaszcza podczas prac gospodarczych albo ze względu na ochronę środowiska. To nie jest przestrzeń, którą planuje się pod kątem codziennej rekreacji mieszkańców. Ogrody zabytkowe to z kolei bardzo specyficzna forma zieleni – najczęściej chronione prawem, zarządzane przez konserwatorów, często wymagają biletów wstępu, a dostęp bywa limitowany ze względu na ochronę dziedzictwa. Ich główną funkcją jest zachowanie walorów historycznych i edukacyjnych, nie otwarta dostępność dla wszystkich, jak w parku miejskim. Ogrody dydaktyczne jeszcze bardziej się różnią – należą zazwyczaj do szkół, uczelni czy instytucji naukowych, mają charakter zamknięty i służą głównie celom edukacyjnym, doświadczeniowym lub naukowym, a nie publicznej rekreacji. Tu właśnie tkwi najczęstszy błąd: patrzenie na nazwę „teren zielony” zamiast na faktyczną dostępność i funkcje. W praktyce ogólnodostępne tereny zieleni otwartej to takie miejsca, gdzie każdy może wejść, pospacerować, odpocząć bez ograniczeń – dlatego parki spacerowo-wypoczynkowe są najlepszym przykładem tej kategorii.