Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Pojawia się czasem przekonanie, że wystarczy tylko usuwać pojedyncze porażone liście lub nawet mumie z zeszłego roku, żeby skutecznie ograniczyć mączniaka jabłoni, ale to nie do końca tak działa. Mączniak w przeciwieństwie do niektórych innych patogenów, na przykład sprawców parcha, zimuje głównie w porażonych pąkach, z których później wiosną wyrastają całe chore pędy. Samo niszczenie pojedynczych liści jest po prostu mało skuteczne, bo liście to już efekt, a nie źródło problemu. Jeśli chodzi o usuwanie tzw. mumii, czyli zaschniętych, porażonych owoców z poprzedniego sezonu, to przydatna praktyka w przypadku walki z brunatną zgnilizną czy patogenami owoców, ale praktycznie nie daje efektu przy mączniaku. To jest typowy błąd, że sadownik skupia się na tych resztkach, ignorując pędy, które są głównym rezerwuarem tej choroby. Co do zabezpieczania ran farbą emulsyjną – to ważny zabieg, ale przy innych zagrożeniach, na przykład po cięciach większych gałęzi chroniących przed rakiem drzew owocowych lub innymi patogenami wnikającymi przez rany. Tutaj jednak nie rozwiązuje to problemu mączniaka, wręcz można stracić cenny czas. Moim zdaniem, najczęściej spotykanym błędem jest mylenie źródeł infekcji i stosowanie ogólnych, ale nieprecyzyjnych praktyk sanitarnych. W ochronie sadów liczy się precyzja: trzeba wiedzieć, gdzie choroba zimuje i jak realnie ograniczyć jej rozprzestrzenianie. Właśnie dlatego wycinanie porażonych pędów przed kwitnieniem to podstawa – reszta to działania wspierające, ale nie kluczowe.