Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Tworząc wrzosowisko, trzeba bardzo świadomie dobierać rośliny pod kątem wymagań siedliskowych i pH gleby – to nie jest przypadkowa kompozycja. Wiele osób popełnia błąd, wybierając rośliny takie jak azalie w zestawieniu z konwalią czy bergenie z wrzoścami. Moim zdaniem wynika to z tego, że niektórzy kojarzą wrzosowisko wyłącznie z roślinami kwitnącymi na fioletowo lub różowo, nie zwracając uwagi na ich konkretne wymagania. Przykładowo, konwalie wolą gleby żyzne, lekko kwaśne do obojętnych, raczej wilgotne, więc na typowym wrzosowisku zaschną i znikną po sezonie. Bergenie i funkie, choć dekoracyjne, preferują cień i glebę umiarkowanie wilgotną, a wrzosowiska zazwyczaj zakładamy w pełnym słońcu i na suchszym, kwaśnym podłożu – w praktyce obie grupy roślin po prostu się nie uzupełniają, szybko widać różnicę w kondycji. Rozchodniki natomiast zniosą nawet trudne warunki, ale nie potrzebują aż tak kwaśnej ziemi jak wrzosy czy pierisy, więc ich obecność na wrzosowisku nie wnosi dodatkowej wartości. Typowym błędem jest także łączenie roślin o mocno rozbieżnych wymaganiach wodnych i świetlnych – wtedy nawet najlepsza pielęgnacja nie zrekompensuje nieodpowiedniego doboru gatunków. Dobre praktyki zalecają, żeby wrzosowiska zakładać z roślin typowo wrzosowatych, czasem uzupełnionych o macierzanki lub niewielkie trawy, które lubią podobne warunki. Sugerowanie się wyłącznie walorami dekoracyjnymi bez uwzględnienia potrzeb siedliskowych to pułapka, w którą łatwo wpaść – dlatego warto skonsultować się ze specjalistą lub dokładnie sprawdzić wymagania roślin, żeby później nie żałować i nie wymieniać nasadzeń co sezon.