Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Sporo osób myli się, wybierając inne typy form prowadzenia drzew, bo faktycznie, na pierwszy rzut oka różnice mogą wydawać się niewielkie. Warto jednak rozumieć, że forma kolista nie odnosi się do sposobu rozkładu pędów względem przewodnika, lecz sugeruje bardziej kulisty, naturalny pokrój korony, gdzie nie ma wyraźnego, dominującego przewodnika. To raczej spontaniczny, nieuporządkowany rozwój gałęzi, co często spotyka się w dzikich sadach czy starych drzewostanach. Forma szpalerowa natomiast to zupełnie inna bajka – tu pędy są prowadzone płasko, w jednej płaszczyźnie, zwykle przy podporach, np. przy drutach czy palikach, stosuje się to chociażby w uprawie winorośli czy czasem grusz w intensywnych sadach – taki szpalerowy układ ułatwia zbiory mechaniczne, ale nie tworzy korony wokoło przewodnika. Odpowiedź „prawie naturalna” brzmi kusząco, bo wielu osobom forma wrzecionowa wydaje się zbliżona do naturalnej struktury drzewa, jednak w praktyce jest to bardzo przemyślany, uporządkowany układ, wymagający systematycznego cięcia i formowania – daleki od samoczynnego wzrostu. Najczęściej błędy wynikają z tego, że ktoś utożsamia kształt korony z naturalnym rozwojem gałęzi, nie biorąc pod uwagę roli przewodnika i sposobu rozmieszczenia pędów bocznych. Z mojego punktu widzenia, szczególnie w technikum, warto nauczyć się rozróżniać wszystkie formy – bo to podstawa przy projektowaniu efektywnych upraw i decydowaniu o metodach pielęgnacji. Właściwe zrozumienie formy wrzecionowej jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej zdrowotności i plenności drzew, co potwierdzają zarówno normy sadownicze, jak i praktyka nowoczesnych producentów.