Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Cięcie róż w nieodpowiednim terminie to dość częsty błąd, który skutkuje osłabieniem krzewów albo słabym kwitnieniem. Na przykład cięcie wykonywane latem może zaburzyć naturalny cykl wzrostu rośliny – w tym czasie róże są już w pełni okresu wegetacji, wypuściły pąki kwiatowe, a ich przycinanie powoduje niepotrzebny stres i ogranicza liczbę kwiatów. Często myśli się, że letnie podcinanie pobudzi roślinę do kolejnego kwitnienia, ale z mojego doświadczenia to nie działa tak prosto i raczej prowadzi do rozwoju drobnych, słabych pędów. Jesienne cięcie, choć bywa praktykowane, jest generalnie odradzane przez specjalistów – zbyt mocno przycięte pędy mogą przemarznąć podczas zimy, bo świeże rany nie zdążą się zabliźnić. To prosta droga do osłabienia lub nawet zamierania krzewów, zwłaszcza w naszym klimacie, gdzie zasolenie i wiatry zimowe potrafią dać się różom we znaki. Zimowe cięcie natomiast, które może wydawać się logiczne, bo roślina jest w spoczynku, faktycznie naraża tkanki na największe uszkodzenia mrozowe. Mróz dostaje się przez rany i po prostu niszczy krzak od środka, co widziałem niestety nie raz na działkach. Powszechnym błędem jest też przekonanie, że każda pora jest dobra, bo „róża i tak da radę”. To błędne myślenie, bo optymalny termin cięcia ma kluczowe znaczenie dla zdrowia, odporności oraz zdolności do tworzenia nowych pąków kwiatowych. Dlatego ogrodnicy i instruktorzy branżowi zalecają wyraźnie: główne cięcie tylko wiosną, po ustąpieniu większych mrozów, kiedy można ocenić stan krzewu, usunąć przemarznięte fragmenty i pobudzić roślinę do wzrostu. Ignorowanie tych zasad prowadzi do słabszych, bardziej chorowitych róż i gorszego kwitnienia przez cały sezon.