Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych
Zawód: Technik ogrodnik
Które elementy roślin owocowych najczęściej ulegają przemarznięciu w czasie bezśnieżnych zim?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Korzenie roślin sadowniczych są najczęściej narażone na przemarzanie w okresie bezśnieżnych zim, ponieważ to one znajdują się w glebie, gdzie mogą być bardziej narażone na skrajne temperatury, zwłaszcza w przypadku braku izolacji w postaci pokrywy śnieżnej. Głębokość, na jaką korzenie mogą przemarzać, zależy od rodzaju gleby oraz jej wilgotności. Warto pamiętać, że wilgotna gleba ma lepsze właściwości termiczne, co oznacza, że korzenie w niej obecne są mniej narażone na przemarzanie. Przy planowaniu ochrony sadów warto stosować mulczowanie, które poprawia strukturę gleby oraz ogranicza wymrażanie korzeni. W przypadku sadów jabłoniowych, gruszowych czy innych gatunków, które mają wrażliwe systemy korzeniowe, dobrym rozwiązaniem jest także zastosowanie agrowłókniny, która dodatkowo izoluje i chroni rośliny przed mrozem. Pamiętajmy, że właściwe przygotowanie gleby oraz drzew do zimy może znacząco wpłynąć na ich zdrowotność oraz plonowanie w nadchodzących sezonach.
Przemarznięcie pędów, pąków oraz pni roślin sadowniczych jest często mylone z zagrożeniem dla korzeni, jednak te części roślin wykazują różne mechanizmy obronne przed niskimi temperaturami. Pędy roślin sadowniczych, chociaż mogą być narażone na mróz, mają tendencję do wytwarzania ligniny i innych substancji, które zwiększają ich odporność na zimowe warunki. Z kolei pąki, które rozwijają się w okresie wegetacji, są przystosowane do przetrwania w zmieniających się warunkach klimatycznych, a ich struktura często zawiera komórki ochronne, które izolują przed niskimi temperaturami. Pnie drzew również mogą przetrwać mrozy, ale ich ochrona jest klasycznie osiągana poprzez tworzenie warstwy korowej, która pełni funkcję izolacyjną. Warto zwrócić uwagę, że błędne zrozumienie problemu może prowadzić do nieodpowiednich działań ochronnych w sadach, takich jak nadmierne okrywanie pni, co może ograniczać ich naturalne funkcje oraz prowadzić do zastoju wilgoci i sprzyjać rozwojowi chorób. Dobra praktyka wymaga właściwego zrozumienia struktury roślin i ich potrzeb, co pozwala na stosowanie odpowiednich metod ochrony zimowej, a także minimalizację ryzyka szkód związanych z mrozem.