Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Problem ze wskazaniem wiosennych miesięcy, takich jak maj czy czerwiec, jako najlepszego terminu na sadzenie jednorocznych okulantów jabłoni polega głównie na tym, że w tym okresie rośliny już rozpoczęły intensywną wegetację. Sadzenie wtedy powoduje ogromny stres fizjologiczny dla młodego drzewka – roślina traci sporo wody przez liście, a jej system korzeniowy jest jeszcze bardzo słabo rozwinięty. Z mojej praktyki wynika, że poziom przyjęć po sadzeniu w maju czy czerwcu jest wyraźnie niższy i wymaga dużo większego nakładu pracy, np. podlewania czy cieniowania, żeby w ogóle miało to sens. Zresztą, nie spotkałem żadnego zawodowego sadownika, który planowałby sadzenie jabłoni w tych miesiącach, bo ryzyko nieprzyjęcia się drzewek jest naprawdę duże, szczególnie przy suchych i gorących wiosnach, które coraz częściej się zdarzają. Z kolei wybór listopada, choć wydaje się bliski prawidłowego terminu, niesie pewne ryzyko, zwłaszcza gdy zima przychodzi wcześnie. Jeśli gleba już jest zimna, a czasem nawet zamarznięta, korzenie nie podejmą aktywności i drzewko nie zdąży rozpocząć procesu regeneracji drobnych korzonków. Typowym błędem jest przekonanie, że im później, tym lepiej, ale w praktyce listopad często oznacza już warunki niekorzystne dla ukorzenienia, szczególnie na ciężkich, zimnych glebach. W branży przyjęło się, że sadzenie powinno się zakończyć najpóźniej do końca października, a jeśli prognozowane są wczesne przymrozki – nawet wcześniej. Podstawowa zasada brzmi: najlepiej sadzić wtedy, gdy gleba jest jeszcze ciepła i wilgotna, a roślina już zakończyła wegetację. To dlatego październik wygrywa jako optymalny termin, a inne miesiące niosą ze sobą ryzyko strat i dodatkowych kosztów. Warto o tym pamiętać, planując własny sad.