Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wybór podłoża ma ogromny wpływ na efektywność uprawy warzyw w szklarni, szczególnie gdy mówimy o technologii bezglebowej. Często spotyka się przekonanie, że torf, kora, a nawet słoma mogą być alternatywą dla podłoży mineralnych, ale niestety to nie do końca jest zgodne z praktyką branżową. Torf faktycznie bywa używany, zwłaszcza w produkcji rozsady, ale nie jest to podłoże mineralne – ma pochodzenie organiczne i z czasem ulega rozkładowi, co prowadzi do niestabilności strukturalnej i zmiany parametrów chemicznych. Kora również pochodzi z materiału organicznego i choć bywa wykorzystywana w uprawach, to raczej jako komponent mieszanek dla roślin ozdobnych, nie zaś do uprawy warzyw metodą bezglebową. Jej rozkład może powodować dodatkowe komplikacje, np. zmniejszać dostępność azotu dla roślin. Słoma natomiast praktycznie nie jest w ogóle stosowana jako podłoże w profesjonalnej produkcji szklarniowej – stosowanie jej mogłoby prowadzić do rozwoju patogenów i bardzo niestabilnych warunków dla korzeni. Klasyczny błąd myślowy polega na utożsamianiu każdego lekkiego czy naturalnego materiału z dobrym podłożem do szklarni, a branżowe standardy jasno wskazują, że stabilność chemiczna, łatwość dezynfekcji i przewiewność są kluczowe. Z tego względu podłoża mineralne takie jak keramzyt, perlit czy wełna mineralna są obecnie uznawane za najlepsze rozwiązania do profesjonalnej, bezglebowej uprawy warzyw szklarniowych, umożliwiające pełną kontrolę nad odżywianiem i fitosanitarną czystością systemu korzeniowego.