Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Jeśli spojrzymy na torfy, to na pierwszy rzut oka wydają się niezłe, bo są bogate w materię organiczną i długo utrzymują wilgoć. Jednak w praktyce ich wysoka kwasowość oraz tendencja do przesychania w okresach suszy sprawiają, że cebule tulipana narażone są na uszkodzenia, a rozwój systemu korzeniowego bywa mocno ograniczony. Torfy po prostu nie dają tej stabilności, której potrzebują tulipany – zarówno pod względem dostępności składników pokarmowych, jak i pH gleby. Z kolei bielice są bardzo ubogie w składniki mineralne, mają niską pojemność wodną i kwaśny odczyn. Przez to, że są lekkie i jałowe, cebule nie mają szans na prawidłowy wzrost – wymagają one bowiem nieco więcej zasobności, a na bielicach mogą pojawić się niedobory już w pierwszym sezonie. Rędziny natomiast są dość zasobne w wapń, ale za to bardzo płytkie, kamieniste i często zbyt ciężkie. W takich warunkach korzenie tulipanów mogą być mechanicznie uszkadzane, a nadmiar wapnia może prowadzić do wystąpienia specyficznych zaburzeń pokarmowych. Bardzo częstym błędem jest sugerowanie się jedynie zawartością próchnicy lub wapnia w glebie, pomijając jej strukturę i właściwości przepuszczalne. Uprawa cebulowych, zwłaszcza na większą skalę, wymaga gleby przewiewnej, zasobnej, o optymalnej wilgotności i neutralnym pH – i właśnie takie cechy mają mady. Praktyka ogrodnicza i doświadczenie gospodarstw specjalistycznych potwierdzają, że pozostałe wymienione typy gleb sprawiają w uprawie tulipanów sporo problemów – od zahamowania wzrostu, przez podatność na choroby, aż po masowe zamieranie cebul. Dlatego dobór odpowiedniej gleby to kluczowy krok, by produkcja cebul tulipana była efektywna i opłacalna.