Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wielu osobom wydaje się, że każdy nawóz mineralny nadaje się do stosowania w uprawach ekologicznych, szczególnie jeśli dostarcza roślinom ważnych składników. Niestety, to nie jest takie proste. Siarczan amonu, saletra amonowa oraz superfosfat pylisty to typowe nawozy syntetyczne lub silnie przetworzone mineralnie, które powstają w wyniku zaawansowanych procesów chemicznych. One mogą być bardzo skuteczne na polu konwencjonalnym, gdzie liczy się szybki efekt i wysokie plony, ale w rolnictwie ekologicznym są niedozwolone. Wynika to z przepisów, które jasno określają, że nawozy używane w uprawach ekologicznych muszą pochodzić z naturalnych źródeł i nie mogą zawierać syntetycznie wyizolowanych składników czy środków chemicznych działających szybko i agresywnie na glebę. Wiele osób myli się, myśląc, że wszystkie nawozy fosforowe są akceptowalne, ale właśnie superfosfat pylisty jest przykładem produktu, który przeszedł intensywną obróbkę chemiczną i przez to nie spełnia wymogów ekologii. Podobnie azotowe nawozy mineralne – siarczan amonu i saletra amonowa – są szybko działające, powodują gwałtowne zmiany w glebie, mogą też zaburzać równowagę mikroflory. Z mojego punktu widzenia, czasami takie błędne wybory biorą się z przyzwyczajeń wyniesionych z konwencjonalnej produkcji, gdzie głównym celem jest szybkie dostarczenie składników roślinom. W ekologii jednak kluczowe jest zachowanie równowagi, stopniowe udostępnianie składników i dbałość o mikroorganizmy glebowe. Z tego względu wybór nawozów powinien być bardzo przemyślany i zgodny z oficjalnymi listami dopuszczalnych substancji, takimi jak załącznik II do Rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 oraz Rozporządzenia Komisji (WE) nr 889/2008. Warto na to zwracać uwagę, bo niewłaściwe nawożenie może nie tylko zaszkodzić uprawie, ale też przekreślić certyfikat ekologiczny.