Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wielu uczniów czy nawet początkujących sadowników często myli sposoby walki z chloroza i sądzi, że nawożenie doglebowe – czy to wapnem, czy obornikiem – da szybki efekt na liściach. Niestety, nie do końca tak to działa. Wapno stosuje się głównie w celu poprawy odczynu gleby, szczególnie gdy gleba jest zbyt kwaśna, ale jego wpływ na szybkie zniknięcie chlorozy jest praktycznie żaden. Wapnowanie zmienia pH powoli i efekty działania są widoczne dopiero po dłuższym czasie; nie jest to zabieg interwencyjny. Podobnie rzecz się ma z obornikiem – to świetne źródło składników pokarmowych i poprawia strukturę gleby, ale wszystko dzieje się stopniowo, wraz z rozkładem materii organicznej, więc na objawy chlorozy na liściach musielibyśmy czekać tygodnie lub nawet miesiące na poprawę. Dolistne nawożenie mikroelementami, choć bardzo przydatne w przypadku niedoborów takich pierwiastków jak żelazo, mangan czy cynk, nie działa, jeśli chloroza spowodowana jest typowym brakiem azotu. W praktyce, jeśli przyczyną problemu jest niedobór azotu, to tylko mocznik podany bezpośrednio na liście zadziała szybko i skutecznie. Często spotyka się błędne przekonanie, że każdy nawóz dolistny od razu „wyleczy” liść, ale istotne jest dobranie preparatu do konkretnego problemu. Właśnie dlatego znajomość przyczyn chlorozy i mechanizmów działania różnych nawozów jest kluczowa w nowoczesnej produkcji sadowniczej. Zawsze warto sięgać po rozwiązania poparte praktyką i rekomendacjami branżowymi, a nie tylko bazować na ogólnych skojarzeniach z nawożeniem.