Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Okulizacja oraz szczepienie to metody rozmnażania wegetatywnego, które są jednak charakterystyczne głównie dla krzewów i drzew, zwłaszcza owocowych albo ozdobnych, takich jak róże czy jabłonie. Okulizację, czyli wszczepianie oczka (pąka) jednej rośliny na podkładce innej, stosuje się raczej wtedy, gdy zależy nam na zachowaniu cech konkretnej odmiany i szybkim wejściu w okres owocowania czy kwitnienia. Szczepienie polega na połączeniu zrazów (fragmentów pędów) z podkładką, co wymaga sporej wprawy i specjalistycznego podejścia – tej techniki nie stosuje się u roślin zielnych takich jak sępolia, wężownica czy begonia królewska, bo nie mają odpowiedniej struktury tkanek zdrewniałych. Sadzonkowanie pędów natomiast jest bardzo ważną metodą, ale dotyczy głównie roślin o wyraźnych, niezdrewniałych lub półzdrewniałych łodygach, takich jak pelargonie, fuksje czy draceny – w przypadku sępolii, begonii królewskiej czy wężownicy, pędy nie mają tej samej zdolności do regeneracji co liście. Typowym błędem myślowym jest założenie, że skoro sadzonkowanie jako całość jest popularne, to zawsze robi się to z pędów – a w rzeczywistości, szczególnie u roślin liściowych, to właśnie fragmenty liści są 'fabryką' nowych sadzonek. Często też mylimy rodzaj tkanki zdolnej do regeneracji – u sępolii czy begonii liść ma wyjątkową zdolność do wytwarzania nowych roślin, co niekoniecznie zadziała z pędem. Warto więc zawsze sprawdzać, z jakiej części rośliny dana technika rozmnażania jest zalecana zgodnie z praktyką branżową i literaturą tematu. To pozwala uniknąć zbędnych rozczarowań i poprawia efektywność rozmnażania w praktyce.