Odpowiedź cynia wytworna jest prawidłowa, bo właśnie ten rodzaj kwiatostanu prezentuje fotografia. Cynia wytworna (Zinnia elegans) wyróżnia się charakterystycznym, pełnym kwiatostanem, który przypomina coś na kształt wielowarstwowej tarczy – każdy okółek płatków zachodzi na poprzedni, tworząc efektowną strukturę. Jest to przykład typowego kwiatostanu koszyczkowatego, gdzie pojedyncze kwiaty rurkowe i języczkowe ściśle przylegają do siebie. Moim zdaniem, cynie są świetnym wyborem do ogrodów przydomowych, bo długo kwitną i nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji. W praktyce ogrodniczej cynie wytworne wykorzystuje się często na rabaty lub na kwiat cięty – wytrzymują w wazonie nawet ponad tydzień, co jest raczej rzadkością. Przy rozpoznawaniu tego gatunku warto zwracać uwagę na liście – są szorstkie, szerokojajowate i wyraźnie unerwione. Z mojego doświadczenia wynika, że cynia to klasyk wśród roślin jednorocznych, idealny również do obsadzania miejskich terenów zieleni. Dobrą praktyką jest wysiewanie cynii po 15 maja, by uniknąć przymrozków – roślina ta lubi stanowiska słoneczne i przepuszczalną, dość żyzną glebę. W branży ogrodniczej cynia cieszy się uznaniem za odporność na choroby oraz uniwersalność zastosowania, od klasycznego ogródka po nowoczesne aranżacje balkonowe.
Rozpoznanie gatunków roślin po wyglądzie kwiatostanu bywa trudne, zwłaszcza że wiele roślin ogrodowych posiada podobnie ukształtowane kwiaty. Astra chińskiego łatwo pomylić z cynią, bo oba gatunki mają pełne, okazałe kwiatostany. Jednak w przypadku astrów kwiatostan często jest bardziej puszysty, z cieńszymi i liczniejszymi płatkami, a roślina ma inny pokrój liści i łodygi – zwykle liście astrów są bardziej lancetowate i nieco szorstkie w dotyku. Nasturcja większa, choć efektowna w ogrodach i na balkonach, tworzy zupełnie inny typ kwiatostanu: jej kwiaty są pojedyncze, asymetryczne, w kształcie „trompetki”, a nie zwartego koszyczka. Dodatkowo, liście nasturcji są tarczowate i mają wyraźny ogonek – zupełnie inne od tych u cynii. Z kolei nagietek lekarski ma też kwiatostan koszyczkowaty, ale pojedyncze kwiaty języczkowe są zwykle mniej gęsto osadzone, płatki są węższe, a cały kwiatostan ma mniejszą średnicę i bardziej delikatną budowę. Typowy błąd to sugerowanie się jedynie kolorem lub ogólnym „pełnym” wyglądem kwiatu, zamiast skupić się na szczegółach budowy i układu płatków. W praktyce ogrodniczej rozpoznawanie roślin powinno opierać się nie tylko na wyglądzie kwiatostanu, ale także na analizie liści, łodygi, a nawet zapachu rośliny. Dobre praktyki branżowe zalecają szczegółowe porównywanie elementów anatomicznych roślin, co znacząco ogranicza ryzyko pomyłki i sprzyja lepszemu zapamiętywaniu cech charakterystycznych poszczególnych gatunków.