Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Często wśród osób zaczynających przygodę z zakładaniem sadu pojawia się przekonanie, że przygotowanie gleby tuż przed sadzeniem, czyli w ciągu kilku miesięcy lub nawet pół roku, wystarczy. Takie podejście wynika głównie z chęci przyspieszenia całego procesu lub po prostu nieświadomości, jak długo trwa rzeczywista poprawa warunków glebowych. W rzeczywistości, krótki okres przygotowania nie pozwala na skuteczne przeprowadzenie głębokiej orki, skutecznego usunięcia wieloletnich chwastów czy poprawy struktury gleby poprzez dostateczne przeoranie i mineralizację obornika. Wersja z pięcioma latami przygotowań wydaje się z kolei przesadna – to raczej niepraktyczne i niepotrzebne wydłużanie procesu, które nie przekłada się już na dodatkowe korzyści dla gleby. Trzy lata to także zbyt długo, ponieważ efektywność działań agrotechnicznych nie rośnie proporcjonalnie z czasem, a wręcz mogą pojawić się inne problemy – np. ponowne zachwaszczenie lub niewykorzystanie nawozów przez uprawy przedplonowe. Zbyt wczesne rozpoczęcie lub skracanie przygotowań do pół roku prowadzi często do sytuacji, gdzie gleba jest tylko powierzchownie rozluźniona i nie zdąży się w niej rozłożyć materiał organiczny, a składniki pokarmowe nie są jeszcze dostępne dla korzeni młodych drzewek. Praktyka branżowa i zalecenia instytutów badawczych jasno mówią o dwuletnim okresie przygotowań. Moim zdaniem, wszelkie odstępstwa od tego standardu to pójście na skróty albo niepotrzebne przedłużanie prac, które nie daje realnych zysków. Największy błąd logiczny tkwi tu w przekonaniu, że szybkie wykonanie niektórych zabiegów daje podobny efekt jak długofalowa, dobrze zaplanowana rekultywacja gleby. W rzeczywistości krótszy czas przygotowań może skutkować słabszym przyjęciem się drzewek, gorszym rozwojem systemu korzeniowego i większymi wydatkami w kolejnych latach uprawy.