Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wybierając inny termin niż II połowa marca z płaskim osłanianiem, nietrudno wpaść w pułapkę złego dopasowania długości okresu wegetacyjnego do oczekiwanego terminu zbioru. Na przykład początek kwietnia bez osłony, choć może wydawać się dobrym kompromisem, prowadzi do przesunięcia początku zbioru dopiero na koniec czerwca lub nawet początek lipca. To już kilka tygodni po wskazanej dacie 17 czerwca, co w praktyce mocno rozjeżdża się z wymaganiami rynku świeżych warzyw czy zamówieniami kontraktowymi. Z kolei II połowa kwietnia i II połowa maja – nawet przy krótszym okresie wegetacji – wypadają jeszcze później, bo zbiory przypadają na drugą połowę lipca lub nawet sierpień. Warto pamiętać, że brak osłony lub zbyt późny siew bardzo wydłuża okres kiełkowania i prowadzi do opóźnienia plonu, zwłaszcza jeśli wiosna jest chłodna. Typowym błędem jest nieuwzględnianie roli osłon – włóknina czy folia nie tylko przyspieszają wschody, ale też pozwalają lepiej sterować mikroklimatem wokół siewek, co jest standardem w profesjonalnej produkcji marchwi na wczesny zbiór. Często spotykam się z przekonaniem, że późniejszy siew „nadgoni” wzrostem w cieplejszych miesiącach, ale praktyka pokazuje, że nie da się tak łatwo skrócić okresu wegetacji bez ryzyka dla jakości korzeni. Z mojego doświadczenia wynika, że precyzyjne dostosowanie terminu siewu do oczekiwanego terminu zbioru i zastosowanie odpowiedniej osłony to klucz do sukcesu, niezależnie od skali uprawy. Pominięcie tych niuansów zwykle skutkuje przesunięciem zbioru i gorszym wykorzystaniem potencjału plonotwórczego marchwi.