Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Sporo osób myli poszczególne metody szczepienia, bo z pozoru wydają się do siebie bardzo podobne, ale każda z nich ma swoją specyfikę i konkretne zastosowania. Przykładowo, szczepienie w klin polega na wycinaniu klinowego nacięcia w podkładce, do którego wsuwa się zraz również uformowany w kształt klina. To technika, która jest bardziej popularna przy szczepieniu grubszych pędów albo w sytuacjach, gdy podkładka i zraz mają znacząco różne średnice – daje stabilne połączenie, ale wymaga więcej wprawy i precyzji, bo źle wykonane cięcie może skutkować złym zrastaniem się tkanek lub nawet odrzuceniem zraza. Z kolei szczepienie za korę stosuje się głównie wtedy, gdy podkładka jest znacznie grubsza od zraza, a kora łatwo oddziela się od drewna (najlepiej na wiosnę). W tej technice zraz wsuwany jest za naciętą korę, co pozwala na dobry kontakt kambium, ale wymaga idealnych warunków pogodowych i zdrowej tkanki – nie nadaje się dla każdego gatunku czy w dowolnym terminie. Szczepienie w szparę natomiast polega na wykonaniu szczeliny w podkładce i wprowadzeniu w nią zraza; ta metoda jest używana przy dużych różnicach grubości oraz na starych drzewach, gdzie inne sposoby nie wchodzą w grę. W każdej z tych metod kluczowe jest, aby kambium zraza i podkładki miało możliwie jak największy kontakt, bo to właśnie tam zachodzi zrastanie. Typowym błędem jest ocenianie metody tylko po wyglądzie cięcia, bez zrozumienia, jaką rolę odgrywa średnica i rodzaj pędów. Szczepienie przez stosowanie, które przedstawia rysunek, wyróżnia się równymi cięciami skośnymi na obu elementach i stosuje się je, gdy podkładka i zraz są zbliżonej grubości – wtedy uzyskuje się najlepsze rezultaty. Często powielanym błędem jest też mylenie szczepienia przez stosowanie z klinem, bo oba mają cięcia pod kątem, ale różni je kształt cięcia i ułożenie elementów. Warto więc dokładnie rozpoznawać techniki, bo dobór właściwej metody znacząco wpływa na skuteczność i zdrowotność rośliny.