Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Na zdjęciu przedstawiono typowe objawy żerowania szkodnika, jednak łatwo można się pomylić, bo w przypadku śliw kilka gatunków owadów powoduje podobne symptomy. Trzeba pamiętać, że owocnica żółtoroga atakuje głównie jabłonie, a jej larwy prowadzą do zniekształceń i deformacji owoców, ale nie ma tam charakterystycznych brunatnych odchodów i uszkodzeń przy pestce typowych dla śliwek. Nasionnica trześniówka jest z kolei poważnym problemem w uprawie czereśni i wiśni, nie śliw, a jej larwy żerują w miąższu, powodując mięknięcie i psucie całego owocu, ale rzadko widać tak wyraźne przebarwienia i skupienie szkodnika przy pestce. Pordzewiacz śliwowy powoduje z kolei siateczkowatość i przebarwienia na skórce śliwek, a nie masowe gnicia wewnątrz i obecność odchodów larw. Częstym błędem jest sugerowanie się tylko ogólnym wyglądem uszkodzeń i nieuwzględnianie specyfiki środowiska występowania szkodnika oraz stadium rozwoju owocu. W praktyce, jeśli nie zwraca się uwagi na lokalizację uszkodzeń oraz obecność odchodów i tuneli przy pestce, łatwo błędnie przypisać objawy innemu szkodnikowi. Takie uproszczenia prowadzą do niewłaściwej diagnozy i mogą skutkować zastosowaniem niepotrzebnej lub nieskutecznej ochrony chemicznej, co jest niezgodne z zasadami integrowanej ochrony roślin. Dobrym zwyczajem branżowym jest dokładne przeglądanie objawów w powiązaniu z monitoringiem pułapkami feromonowymi i oceną fenologii sadów, by trafnie dobierać środki i terminy zabiegów. Moim zdaniem kluczowe jest ciągłe poszerzanie wiedzy o biologii szkodników, bo to ułatwia codzienną praktykę i zwiększa skuteczność ochrony plantacji.