Objawy widoczne na przekroju jabłka to klasyczny przykład żerowania owocówki jabłkóweczki (Cydia pomonella). To szkodnik, który jest jednym z największych problemów w sadownictwie, szczególnie przy produkcji jabłek deserowych. Larwy tego motyla wgryzają się do wnętrza owocu, gdzie żerują na miąższu oraz gnieżdżą się w okolicach gniazda nasiennego. Charakterystyczne jest to, że uszkodzone owoce często mają kanały wydrążone przez larwę, a w środku można znaleźć brązową masę odchodów, co bardzo obniża jakość i wartość handlową jabłka. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet niewielka liczba niezidentyfikowanych szkodników tej grupy w sadzie może prowadzić do poważnych strat plonów – szczególnie jeśli nie stosuje się regularnych zabiegów monitorujących i ochronnych. W praktyce sadowniczej bardzo ważne jest prowadzenie lustracji oraz wdrażanie integrowanej ochrony roślin (IPM), zgodnie z zaleceniami Instytutu Ogrodnictwa. Monitoring pułapkami feromonowymi oraz właściwy dobór środków owadobójczych to podstawa walki z tym szkodnikiem. Co ciekawe, niektórzy sadownicy eksperymentują też z biologiczną ochroną – stosują np. nicienie entomopatogeniczne, które ograniczają populację larw. Warto wiedzieć, że żerowanie owocówki jabłkóweczki bardzo często jest mylone z innymi szkodnikami owoców, ale ten specyficzny tunel przez miąższ aż do samego gniazda nasiennego to niemal 'podpis' tego szkodnika.
Obserwując uszkodzenia jabłek, łatwo pomylić symptomy działania różnych szkodników, co niestety często prowadzi do błędnych decyzji w ochronie roślin. Brudnica nieparek, choć zaliczana do groźnych szkodników drzew liściastych, rzadko kiedy żeruje bezpośrednio na jabłkach – jej gąsienice preferują liście, a ich żerowanie skutkuje zgryzieniem blaszki liściowej, a nie wydrążeniem owocu od środka. Piędzik przedzimek również uszkadza głównie liście, skutkując charakterystycznym „gołożerem” – przy dużym nasileniu potrafi pozbawić drzewo znacznej ilości aparatu asymilacyjnego, ale nie penetruje owoców w taki sposób jak owocówka jabłkóweczka. Z kolei namiotnik jabłoniowy jest znany z tworzenia pajęczynopodobnych oprzędów na liściach i pędach – larwy żerują w koloniach, powodując usychanie i zasychanie liści, jednak nie atakują wnętrza owocu. Typowym błędem jest utożsamianie wszystkich uszkodzeń jabłek z działalnością dużych szkodników liści, podczas gdy objawy w postaci brązowych tuneli, wygryzionych w miąższu i gnieździe nasiennym oraz obecności odchodów wewnątrz owocu, jednoznacznie wskazują na owocówkę jabłkóweczkę. Praktyka branżowa pokazuje, że brak rozróżnienia między szkodnikami liści a owoców prowadzi do nieefektywnego stosowania środków ochrony i strat w plonie. Właściwa identyfikacja na podstawie charakterystycznych symptomów – typowe tunele larwalne, przebarwienia w miąższu oraz obecność odchodów – jest kluczowa do skutecznego zwalczania i planowania zabiegów ochronnych w sadach jabłoniowych, co jest podkreślane w każdym podręczniku sadowniczym oraz przez praktyków z branży.