Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wybierając inne stanowiska niż łagodne zbocza, napotykamy na szereg problemów, które mogą znacząco utrudnić prowadzenie sadu owocowego. Zacznijmy od pasów gradowych – to obszary szczególnie narażone na występowanie gradobicia, a sama lokalizacja w takim miejscu jest nie tylko ryzykowna, ale w zasadzie wbrew podstawowym zaleceniom branżowym. Grad bardzo łatwo niszczy kwiaty i młode, delikatne owoce, nie wspominając już o uszkodzeniach liści czy pędów, więc długofalowo takie stanowisko będzie przynosić powtarzalne straty. Doliny i kotliny mogą na pierwszy rzut oka wydawać się atrakcyjne przez dostęp do wody czy żyzne gleby, ale to pułapka – w tych miejscach gromadzi się zimne powietrze, a to oznacza częste przymrozki wiosenne i jesienne. Przez to drzewa narażone są na uszkodzenia kwiatów i zawiązków, często też pojawiają się problemy ze stagnacją wody, co prowadzi do chorób korzeni. Strome zbocza też mają swoje poważne minusy – są bardzo narażone na erozję gleby, trudno tam prowadzić mechanizację, a warunki do uprawy są niestabilne, bo woda opadowa spływa zbyt szybko i gleba się przesusza. Typowym błędem jest myślenie, że wystarczy żyzna ziemia i już – tymczasem mikroklimat, przewiewność i ukształtowanie terenu odgrywają kluczową rolę w zdrowiu i plonowaniu drzew. W praktyce większość nowoczesnych sadowników unika tych lokalizacji, bo prowadzą do niższych plonów i większych strat. Właściwy wybór stanowiska to podstawa długofalowego sukcesu w sadownictwie.