Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wybór innego okresu niż 1 marca – 30 listopada, jako właściwego terminu stosowania nawozów naturalnych, wynika najczęściej z nieporozumienia dotyczącego optymalnych warunków dla rozkładu materii organicznej oraz biologicznej aktywności gleby. Przykładowo, stosowanie nawozów zimą, czyli od stycznia czy nawet od listopada do lutego, nie ma większego sensu, bo gleba jest wtedy zazwyczaj zamarznięta albo przesycona wodą. To powoduje, że składniki pokarmowe nie są dostępne dla roślin, a obornik czy gnojowica mogą być wypłukiwane przez wodę opadową, zagrażając czystości wód gruntowych i powierzchniowych. Również wybór okresu od maja do grudnia zupełnie nie pokrywa się z cyklem życiowym większości roślin uprawnych – przecież wtedy wiele z nich jest już po zbiorach albo dopiero kiełkuje, przez co nawożenie nie przynosi oczekiwanych efektów. Zresztą, w mojej opinii, takie daty wynikają raczej z chęci uproszczenia sobie pracy, a nie z realnej troski o plon czy środowisko. Branżowe standardy i zalecenia, jak chociażby wytyczne programu azotanowego, nie bez powodu precyzują te granice czasowe. Typowym błędem myślenia jest tu przekonanie, że skoro obornik to 'natura', to można go stosować zawsze. Nic bardziej mylnego – natura też ma swoje ograniczenia i rytmy. Przestrzeganie ustalonych terminów gwarantuje, że rolnik nie tylko działa zgodnie z prawem, ale i realnie zwiększa skuteczność nawożenia. Warto wystrzegać się pochopnych decyzji i pamiętać, że niewłaściwy termin aplikacji może prowadzić do strat ekonomicznych i środowiskowych, czego zresztą doświadczył już niejeden gospodarz szukający drogi na skróty.