Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wiele osób, które zaczynają swoją przygodę z pnączami doniczkowymi, potrafi pomylić różne metody rozmnażania, bo przecież niektóre techniki brzmią dość podobnie, a i w praktyce bywają wykorzystywane przy innych gatunkach. Sadzonki korzeniowe kojarzą się raczej z roślinami, które łatwo tworzą odrosty korzeniowe, jak choćby większość bylin – tu jednak przy pnączach doniczkowych ta metoda jest niepraktyczna, bo te rośliny rzadko wypuszczają takie fragmenty korzeni, które można by z łatwością oddzielić. Odkłady powietrzne to już bardziej zaawansowany sposób, czasem rzeczywiście stosowany np. przy trudno ukorzeniających się filodendronach, ale wymaga on więcej zabiegów, kontroli wilgoci i doświadczenia – w domowych warunkach raczej sięga się po tę technikę, gdy inne zawiodą, a nie jako podstawę. Z kolei wysiew nasion, chociaż brzmi kusząco i teoretycznie można by od tego zacząć, w praktyce prawie zawsze skutkuje długim czasem oczekiwania na silną roślinę i ryzykiem, że młode siewki nie będą powtarzać cech matecznych (zwłaszcza przy odmianach ozdobnych). Największy błąd myślowy polega tu więc na założeniu, że każda metoda rozmnażania będzie równie skuteczna w przypadku pnączy doniczkowych. W rzeczywistości, zarówno ze względu na czas, jak i łatwość oraz powtarzalność efektów, sadzonki pędowe są zdecydowanie najpraktyczniejsze. Moim zdaniem, jeśli chcemy mieć zdrowe, ładnie rosnące pnącze w domu, warto od razu postawić na tę właśnie metodę – przemawia za nią praktyka, doświadczenie zawodowe i wszystkie nowoczesne podręczniki ogrodnicze.